هوش مصنوعی: در گوشه‌ای از خانه، لحظه‌ای به خودم فکر کردم و یاد و خاطره‌ای به ذهنم خطور کرد.

هوش مصنوعی: در حال بیان غزلی شیرین و خوشایند بودم که در آن از عشق به محبوبم سخن می‌گفتم.

هوش مصنوعی: مدتی در وصف محبوبم صحبت می‌کردم و به یاد او مشغول بودم.

هوش مصنوعی: دل من در هر زمانی با خبر از خوبی‌ها و بدی‌ها، به من نتیجه‌ای می‌داد.

هوش مصنوعی: این بیت به گسترش و بلندی فکر و اندیشه انسانی اشاره دارد که به دور از تنگ‌نظری‌ها و محدودیت‌ها، توانسته دل و اراده خود را از سویی به سوی دیگر برساند. گویا عقل و خرد انسان به طور گسترده در جستجوی حقیقت و حقیقت جویی است و تلاش می‌کند تا از شلوغی‌ها و گرفتاری‌های روزمره رهایی یابد.

هوش مصنوعی: اندیشه‌های عالمانه در ذهن پر از خیال و در وهم و تصور جستجو می‌کند.

هوش مصنوعی: شوق و لذت از عشق باعث شده است که یک معشوق به زیبایی و مهارت، آهنگ‌هایی را آغاز کند.

هوش مصنوعی: طبیعت خوشایند و زیبا باعث شده که حسن و زیبایی مانند عروسی در ذهن ما حضور داشته باشد.

هوش مصنوعی: نقاش ذهن خود را به دنبال معنا و مفهوم ها می‌گردد، همان‌طور که آب به آرامی در جوی حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: قلم هنرمند با چابکی و سرعت، تصاویری از بت‌های بسیار زیبا را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: از دنیای پنهان، معانی نهفته یکی یکی به ظهور آمده‌اند و خود را آشکار کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در وضعیتی که دل انسان به شدت نگران و مضطرب است، ناگهان دوست به در می‌زند.

هوش مصنوعی: صدای کوبیدنی که از در می‌آید، به خاطر برخورد هوا به گوشم به من می‌گوید:

هوش مصنوعی: بپا و در را باز کن، زیرا دوست (یار) آمده است. ما بعد از مدت‌ها، حالا ثمره و نتیجه‌ای از زندگی به ما رسیده است.

هوش مصنوعی: عقل من در حالت شادابی و سرخوشی به کلی از واقعیت بی‌خبر شد و به قدری بی‌خود و بی‌محابا عمل کردم که از موقعیتم خارج شدم.

هوش مصنوعی: وقتی در را باز کردم و چهره زیبای او را دیدم، مانند جنتی که به روی من گشوده شده باشد، احساس شگفتی کردم.

هوش مصنوعی: او که ماهی را درخشان‌تر و سرو زیبا را با حرکت نرم‌تر توصیف می‌کند، به وضوح می‌گوید که زیبایی و جذابیتش از هر چیزی دیگر فراتر است.

هوش مصنوعی: سایهٔ غم از سرم کنار رفت و آفتاب خوشحالی وارد زندگی‌ام شد.

هوش مصنوعی: بر چهره‌اش مانند موی پریشان، مجذوب و سرگشته شدم و به او گفتم:

هوش مصنوعی: وای! چه زیبا و دلنشین آمده‌ای، خوش آمدی! خوش آمدی!

هوش مصنوعی: زیبایی تو بسیار دلپذیر و دلنشین است و گویی از بهشت به اینجا آمده‌ای.

هوش مصنوعی: آیا در وجود انسان چیزی از نور ملک، فرشته، بت یا حوری وجود دارد؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که دنیا برقرار است، مثل تو کسی در هنر دل‌برایی و محبت به وجود نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: چه موجود باعظمتی! به نام خداوندی که تو را از روح کامل خود آفریده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس زیبایی و لطافت چهرهٔ تو را ندیده است؛ تو همچون ماهی و آفتابی هستی که در چهرهٔ انسان‌ها پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: دندان‌های قرمز او، که با اشاره‌اش به من گفت: «سلام بر تو».

هوش مصنوعی: به او گفتم: صد بار جانم فدای سلام شما، و همچنین بر شما سلام و احترام.

هوش مصنوعی: از شوق و لذتِ زیبایی، سرمست و شیدا شد و مدتی را به آرامی نشسته است.

هوش مصنوعی: این غزل به اشعار دیگر نگاه می‌کند و با دقت به کلمات روی ورق توجه دارد.