هوش مصنوعی: ای مرد آزاد و بی‌پروا، نگران هیچ کس نباش و از هیچ چیز پرهیز نکن. گویی همه چیز در اندازه‌های کم و بیش یکسان است، چون دل درویش و آزاد است و هیچ قید و بندی ندارد.

هوش مصنوعی: از شدت گیجی و سردرگمی، حتی درد را هم نمی‌توانم درمان کنم.

هوش مصنوعی: به خانه عشق برو و در کنار جوانی خوش‌برخورد بنشین، و از لبانش شهد شیرینی بچش، تا کی می‌خواهی درگیر مساله‌های کفر و دین باشی؟

هوش مصنوعی: در زلف و چهره او دیدی که چه جذابیتی دارد، انگار نه تنها افراد از مذهب‌های مختلف بلکه هر کس را به خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: گفتم که آیا می‌توانم از چنگال مشکلات خودم را رها کنم؟ دل من را به پسری سپردم که به خاطر یاد لب‌هایش سرمست شده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی که دل از دست من رفته، چه فایده‌ای دارد که افسوس بخورم؟

هوش مصنوعی: ای ساقی، شراب دل‌انگیز را در جام جانم بریز. وقتی که مست شوم، برخیز و به خاطر آن موی دلربا، همراهی‌ام کن.

هوش مصنوعی: در گردن من آویز، نمادهایی از انواع ناراحتی‌ها و آشفتگی‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای مهربان، لطفاً بگذر و به آن محبوب بگو: ای دل غمدیده، چرا در جمع ما نیستی؟

هوش مصنوعی: بنشین و از خوشی‌های زندگی لذت ببر، چرا خودت را به زحمت و ناراحتی بیندازی؟

هوش مصنوعی: با وجود این همه مشکلات، همچنان تلاش کن. او زهر را از دستانت می‌گیرد. وقتی که به او وابسته شدی، از غم او نگران نباش.

هوش مصنوعی: وقتی که به کمال نرسیده‌ای، نادانی و بی‌تجربگی‌ات باعث می‌شود که دچار مشکلات شوی.

هوش مصنوعی: در میکده مانند او باش، شراب‌نوش و بی‌خیال باش. از زندگی لذت ببر و شاد باش، اما مراقب باش که دل من را نشکن.

هوش مصنوعی: اگر جان تو همچون عراقی باشد، پس اگر به دنبال جانانی هستی، باید پای خواهش و عشق خود را محکم بگذاری.