هوش مصنوعی: خود را در محفل می و کباب، شخصی بی‌خیال و سرخوش پیدا می‌شود که در هر آن، چه بسا از شعف و خوشحالی، گنجی را می‌یابد. در حالی که عده‌ای از عالمان و زاهدان با دعا و زاری هم در پی رسیدن به همان گنج هستند، ولی آن‌ها هرگز به آن نمی‌رسند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به گنجی دست یابی بدون زحمت، هر صبحگاه خاک سرزمین خراباتی را بکاوید.

هوش مصنوعی: اگر یک ذره از آن خاک در چشم روح تو بیفتد، انگار که با صدها هزار خورشید ملاقات کرده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر ناگهان تصویر جام شراب بر تو جلوه کند، از خودت آگاه می‌شوی و نه از جام و نه از نورهایش.

هوش مصنوعی: در حالتی از سرخوشی و غفلت به جایی خواهی رسید که در آن مکان تمام عبادت‌ها و اعمال نیک به هم می‌پیوندند و نشانه‌ها و نشانه‌گذاری‌ها گم می‌شوند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خود را گم نکنید، چنین گنجی را نخواهید یافت. کسی که گم شده است، از ملاقات با حقیقت چنین حالتی را تجربه نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: چرا مدام در دکانی به عبادت مشغول هستی؟ اگر از مراحل و تجربیات زندگی عبور نکنی، زهد و عبادت تو در حقیقت بی‌معنا و کفر است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از خودپرستی و جست‌وجو دست نکشی، بدان که تو در عبادت و پرستش معبودان باطل، مانند عزی و لات، باقی خواهی ماند.

هوش مصنوعی: در عبادتگاه تلاش کن و بکوش، اما در میخانه از سخنان بیهوده و افکار پیچیده کنار بگذار و آزادانه باش.

هوش مصنوعی: در میخانه، زندگی را با جان و دل بگذران و هرگاه فرصتی برای نوشیدن پیدا کردی، از ریا و ظاهرسازی دوری کن، زیرا در آنجا کمتر به سخنان پراز ادعا توجه می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر مدام در انتظار برآورده شدن خواسته‌ها و آرزوهایت باشی، زندگی را در حاشیه‌ی دریا بگذرانی چه فایده‌ای دارد؟ بهتر است خود را در عمق دریای بی‌پایان امکانات و فرصت‌ها غوطه‌ور کنی و از آن بهره‌برداری کنی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که علامتت در دنیای بی‌نشانی گم شود، می‌توانی به یک سفر عمیق بروی و تجربه‌های جدیدی را به دست آوری.

هوش مصنوعی: زمانی که عراقی درگیر مسائل دنیوی و مشکلات زندگی شود، به حقیقت‌های پنهان و عمیق تری دست پیدا می‌کند و دنیای دیگری را می‌بیند که فراتر از مسائل ظاهری و دنیوی است.