هوش مصنوعی: ای ساقی، بگذار تا در این لحظه برای نوشیدن شراب به پیش برویم و از هر قطره‌اش در این زمان لذت ببریم.

هوش مصنوعی: دردی در این دنیا وجود دارد که ما را به زحمت می‌اندازد، پس بیا یک لیوان پر کنیم، زیرا به زودی عازم آن دنیا خواهیم شد.

هوش مصنوعی: زندگی انسان مانند کاروانی است که ناگهانی از این محل می‌گذرد. وقتی کاروان در حال حرکت است، ما نیز باید آماده باشیم تا به راه خود ادامه دهیم.

هوش مصنوعی: زمانی که با آستین توانمندی و بی‌نیازی خود بر دنیا کشیده شویم، در آن دنیای زیبا و لطیف به دنبال خواسته‌های خود خواهیم رفت.

هوش مصنوعی: از دست ساقی، به نوشیدن جامی خواهیم پرداخت و در میهمانی خود، هفت آسمان را در نظر خواهیم آورد.

هوش مصنوعی: هر وقت که بخواهیم، تصویری از زیبایی معشوق در ظرفی پر از شراب خواهیم دید.

هوش مصنوعی: در چنین محفل پرشور و عاشقانه‌ای، با نوشیدن شراب و بی‌خود شدن، داستان‌های عاشقانه را با دوستان به زبان خواهیم آورد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در این دنیا راز ما فاش نشود، ناگهان چهره‌مان را از این عالم پنهان خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: ما دل خود را به زلف دلربای او می‌دهیم و جان خود را در پیش‌روی او نثار خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که از این دنیا که بی‌احترامی و بی‌اعتباری دارد رو برگردانیم، با چهره‌ای دلسوز و مهربان به روی محبوب خود خواهیم نگریست.

هوش مصنوعی: در بازار عشق او، هیچ ارزش و قیمت جان انسان معنا ندارد، زیرا وقتی به چهره زیبایش نگاه می‌کنیم، همه چیز را بی‌دریغ و بدون انتظار پاداش می‌دهیم.

هوش مصنوعی: سال‌ها به دنبال او تلاش کردیم و وقتی نشانه‌ای از او پیدا کردیم، خود را از نشانه‌ها آزاد کنیم و به بی‌نهایت برگردیم.

هوش مصنوعی: ما هر چیزی که بخواهیم را انجام می‌دهیم، اما او چیز دیگری را می‌خواهد. هر کاری که آن معشوق بکند، ما هم همان را انجام خواهیم داد.

هوش مصنوعی: اگر عراقی در میان مردم این روزگار بگوید "من حق هستم"، ناگهان از روی غیرت او را به دار می‌زنیم.