هوش مصنوعی: امروز هیچ چیزی در دل من جز معشوقم جا نمی‌شود و به قدری فضای دل تنگ است که هیچ کس دیگری نمی‌تواند در آن قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: در چشمانم فقط تصویر یار دیده می‌شود و در دل پر از شوق و شادی‌ام به جز او هیچ‌چیز دیگری جا نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: با وجود تمام این مشکلات، من هنوز شادم، زیرا غم در دل تنگ من راهی برای ماندن ندارد و نمی‌تواند جایی پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر جانم در بدنم بدون دوست باشد، هر بار نمی‌تواند جا بگیرد. اینجا به خاطر شدت تنگی، این بار دیگر جا نخواهد شد.

هوش مصنوعی: کجاست جام می عشق او؟ تا مست شوم، زیرا در محفل وصال او، هیچ‌کس نمی‌تواند هشیار بماند.

هوش مصنوعی: کجا می‌توان دامی برای موهایش گذاشت تا قلب را شکار کند؟ زیرا دل محبوب در خم زلف او جا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که این چهره زیبا، موهایش را باز کند، جایی را می‌پوشاند که در آنجا یقین به وجود می‌آید و عقل نمی‌تواند آن را درک کند.

هوش مصنوعی: اگر عشق به دل ما راه پیدا کند، جان و روح ما به طور ناخواسته از مکان خود خارج می‌شود و به جایی می‌رود که حس می‌کند خانه و وطن اوست. در این حالت، مرز و محدوده‌ای برای او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: این قطره خون، وقتی که از خاک به بوی خوشی دست می‌یابد، مانند آن است که در پوستش، سرشار از شادی و نشاط نمی‌گنجد.

هوش مصنوعی: اگرچه غم روح مرا آزار می‌دهد، باز هم به آن توجه نمی‌کنم، چون در جایگاه محبوب، هیچ جا برای غم و اندوه وجود ندارد.

هوش مصنوعی: من همه چیزم را به دل بردم، از جان و تن و دین و عقل. دل به من گفت: برو، زیرا اینجا جایی برای همه آنها نیست.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی وارد حرم معشوق شوی، باید بدان که در دلِ این مکان فقط یار جا دارد و غیر از او کسی نمی‌تواند جا بگیرد.