هوش مصنوعی: عشق و دیوانگی چنان عمیق و بی‌پایان هستند که هیچ اندازه‌ای نمی‌توان برای آن‌ها در نظر گرفت. مثل این است که هیچ چیز نمی‌تواند زیبایی و جذابیت چهره‌ای دوست‌داشتنی را با پروانه‌ای در کنار شمع مقایسه کند.

هوش مصنوعی: در برابر خیال زیبایی تو، جانم چقدر ارزش دارد؟ با دیدن زیبایی موهای پرنقش و نگارت، دیوانگی‌ام چه اندازه می‌تواند مقایسه شود؟

هوش مصنوعی: وقتی که جلوه‌های دل‌انگیز و جان‌افزا را می‌بینم، چه نیازی به آشنایی با جان خود دارم؟ در جایی که همه آشنا هستند، بیگانه‌ای چه ارزشی دارد؟

هوش مصنوعی: وقتی که او زلفش را مانند برف پریشان کند، همه چیز نابود می‌شود. دل من چگونه می‌تواند این را تحمل کند؟ یک ویرانه چه ارزشی دارد؟

هوش مصنوعی: هرچند که خانه‌ای زیبا و دلنواز است، اما زیبایی و جذابیت چهره‌ات در بهشت واقعی، قابل قیاس با هیچ چیز دیگری نیست.

هوش مصنوعی: اگر با من بنشینی، از جانم بلند می‌شوم و به سوی بهشت چهره‌ات می‌روم؛ در این حال، غمخانه‌ای که دارم، چه ارزشی دارد؟

هوش مصنوعی: فرض کنیم که یک عراقی با کمال عشق و شکرگزاری جان خود را در برابر آن معشوق فدای می‌کند، اما آیا این شکرگزاری در مقایسه با ارزش آن معشوق چیزی به حساب می‌آید؟