هوش مصنوعی: به من نشان بده چهره‌ات را، چون یارت به من تعلق ندارد. چه می‌توانم کرد وقتی که در دل نمی‌افتد؟

هوش مصنوعی: فرض می‌کنم که به خاطر محبت و وصال، نظر خوب و نیکی به من نخواهی داشت و با بدی و ظلم رفتار خواهی کرد، اما آیا باز هم می‌توانی با من همراهی نکنی؟

هوش مصنوعی: برای یک لحظه هم که شده، بگذار غم‌هایم را فراموش کنم و در شادی تو غرق شوم. آیا نمی‌خواهی بر من بیاوری که این لحظه‌ی دل‌انگیز پایدار نخواهد بود؟

هوش مصنوعی: هر کسی که دچار عشق و شیفتگی شده، به نوعی در دل خود دچار هیجان و جنون است. اما در دل من تنها حس بی‌قراری و عشق وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق تو در بازی وفا شکست می‌خورم، اما شانس بد من به جز باخت و نابودی چیزی نصیبم نمی‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جذابیت چشمان تو، در هر کجا ممکن است اتفاقی ناخوشایند رخ بدهد. هیچ شبی نیست که این بازی و جذبه‌ی تو در صد جا وجود نداشته باشد.

هوش مصنوعی: از ظلم و ستم تو در هر جا گریه و فریادهایی بلند شده است، اما این درد و بی‌رحمی تنها بر من نازل نمی‌شود.

هوش مصنوعی: بیچاره عراقی! حتماً بختش بسیار بد است، که از شدت غم و اندوه دچار افکار ناراحت‌کننده شده و هیچ کس هم در کنارش نیست تا به او دلدار ی دهد.