هوش مصنوعی: ای کسی که خاطره لب تو در هر زبان شیرین و خوش طعم شده است، لب تو مانند عسل در یادها جاری است.

هوش مصنوعی: صدای وصال تو به سرنوازی جاودانه تبدیل شده و زیبایی تو، نوازشگر الهی شده است.

هوش مصنوعی: از یک ذره از نور خورشید که روی تو می‌تابد، ارواح سرشار از حال و شادی شده و اجسام به حالت حل شده درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: جان‌ها با شوق و اشتیاق به دور زلف‌های تو گردن می‌زنند و در فضای عاشقانه تو جایگاهی ویژه پیدا کرده‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت به ما می‌گوید که یکی از دلایل درد و رنج شاعر، جدایی از محبوب است. محبوبی که مانند آفتاب روشن و تابناک است و جدایی از او باعث شده که شاعر در زندگی‌اش، همچون خطی بر روی کاغذ، زخم‌هایی از خون و درد ایجاد شود. در واقع، جدایی و دوری از محبوبش به او آسیب زاده و زندگی‌اش را تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: ای کسی که زیبایی چهره‌ات باعث شده نقص و کجی در ایمان به وجود بیاید و زلف‌های تو به سبب کافری که ارائه می‌دهی، دین را دچار اختلال کرده است.

هوش مصنوعی: اگر من به جای تو یکی دیگر را انتخاب کنم، نگذار آب مورد نوشیدن من که با خون دل تغییر یافته، در کنار تو باشد.