هوش مصنوعی: من تمام خواسته‌هایم به سمت توست، تو برای جانم مانند قبله‌ای هستی و چشمان و ابروهایت برایم بسیار جذاب و مهم هستند.

هوش مصنوعی: نرگس زیبای تو، حواسم را پرت کرده و خواب را از چشمانم ربوده است. جادوی چشمانت مرا مسحور کرده است.

هوش مصنوعی: در میدان عشق و ایستادگی، دلم در چنگال زلف و گوی تو مانند توپ چوگان می‌چرخد.

هوش مصنوعی: به محله و جایی که امید توست آمدم تا شاید بتوانم چهره زیبای تو را ببینم.

هوش مصنوعی: من به انتظار تو نشسته‌ام، همچون جگر سرخ‌شده‌ای که بر خاک تو افتاده و در جوی تو، زندگی و شادابی جاری است.

هوش مصنوعی: ای آرزوی من، آیا رواست که از دیار تو ناامید و بی‌خبر باز گردم؟

هوش مصنوعی: لطفاً با من بدرفتاری نکن، زیرا من تاب و توان تحمل قدرت تو را ندارم.

هوش مصنوعی: مدتی در درگاه تو بوده‌ام و همچنان به تو امید دارم.

هوش مصنوعی: به امید این که لحظه‌ای رنگ چهره‌ات را ببینم و زمانی بوی تو را استشمام کنم.

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی چهره‌ات را ندیده‌ام، به همین خاطر در درد غم تو بی‌کمک مانده‌ام.

هوش مصنوعی: ای خدا، به حال من که ضعیف و ناتوان هستم رحم کن، زیرا از تلاش برای یافتن تو ناامید شدم.

هوش مصنوعی: روزگارم به خاطر غمت بسیار تأسف‌بار شده است! حتی یک لحظه هم نتوانستم از اندوه تو جدا شوم.

هوش مصنوعی: بوی خوش موی تو به جانم حالتی خوش و دلپذیر می‌دهد و مرا سرشار از نشاط می‌کند.

هوش مصنوعی: آیا شخص عراقی جان شیرین خود را به کسی می‌دهد؟ او تنها زمانی این کار را خواهد کرد که به آرزوی دلش برسد و چهره تو را ببیند.