هوش مصنوعی: دور از این سرزمین، به جایی می‌روم و بدون اینکه خداحافظی با یارم کرده باشم، ترک می‌گویم.

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد که به وصال محبوب امیدوار باشم، حالا که خودم از آرامش و قرار دور شده‌ام؟

هوش مصنوعی: زمانی که به تو احترام گذاشتم و از عشق و علاقه‌ام به تو سخن گفتم، با چشمانی پر از اشک از تو جدا شدم.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو، ای عزیز و گرامی، به آرامی وداع کردم و تنها خاطراتی از دل و جانم نزد تو باقی گذاشتم.

هوش مصنوعی: مواظب باش! دل مرا نگه‌دار، زیرا من از کار و زندگی‌ام دور شده‌ام.

هوش مصنوعی: ای دوست، به خاطر شرایط سخت و ناگزیر به اینجا آمدم، نه اینکه به خواست خودم بوده باشد.

هوش مصنوعی: من در غم و اندوه به سر می‌بردم و تو تنها دوستم بودی، اما اکنون که تو را از دست داده‌ام، احساس تنهایی و اندوه بیشتری می‌کنم.

هوش مصنوعی: من هیچ پیمانی از انسان‌های بزرگوار تو ندیدم که به اندازه آن استوار باشد، بنابراین از این وضع رفته‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی از لب تو چیزی نتوانستم بگیرم و ناکام ماندم، به هر جا که رفتم تلاش کردم.

هوش مصنوعی: من نتوانستم از لطفت درمانی برای دل خسته و جان خسته‌ام بیابم و به همین خاطر رفتنم را انتخاب کردم.

هوش مصنوعی: شکرگزاری کن، زیرا که از درِ تو با مشکلات و سختی‌های روزگار عبور کردم.

هوش مصنوعی: تو شاد و خوشبخت و موفق باش، زیرا من از شهر تو با دلی سوگوار و ناراحت رفته‌ام.

هوش مصنوعی: به داستان رنج و درد من توجه کن و ببین که چطور با دلbroken و غمگین به سوی سرنوشت خود پیش رفتم.