هوش مصنوعی: دل از دست رفته‌ام را گم کرده‌ام و نمی‌توانم نشانی از آن پیدا کنم. چیزی که گم کرده‌ام، در این دنیا هم نمی‌توانم پیدا کنم.

هوش مصنوعی: از آن یوسف گمشده، که در عالم وجود و عدم حاضر است، من نشانه‌ای پیدا نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که نور و روشنایی شب از بین برود، دیگر نمی‌توانم راهی به سوی دوستانم پیدا کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که بلبل خوشصدا نیست، دیگر بوی گل و زیبایی باغ را احساس نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که آب حیات از جوی گذر کرد، دیگر به خوشی ابدی دست نخواهم یافت.

هوش مصنوعی: سرمایه من از دست رفت و حالا به دنبال سود هستم، چون غیر از ضرر چیزی عاید من نمی‌شود.

هوش مصنوعی: من برای چه یوسف خود را جستجو کنم؟ چون در دنیای وجود، او را نمی‌یابم.

هوش مصنوعی: من در کنار در دوست به آرامش می‌رسم و به جز این فکر، هیچ نظری درباره خودم ندارم.

هوش مصنوعی: چرا بر زمین درب او ناله نکنم؟ جز فریاد زدن چاره‌ای نمی‌توانم پیدا کنم.

هوش مصنوعی: چون به او عشق و محبت زیادی دارم، بله دل، به خاطر غم او هرگز آرامش نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که یک دوست دلسوز و مهربان پیدا نکنم که برای من اشک بریزد، دلم آرام نخواهد گرفت.

هوش مصنوعی: تا زمانی که یک نفر مثل یار من در کنارم باشد، در این زمان کسی را پیدا نمی‌کنم که به او نزدیک باشم.

هوش مصنوعی: در این وضعیت تنها چیزی که می‌توانم برای خودم کمک کنم، فقط اشک‌های خونینم است.

هوش مصنوعی: در زندگی چه سودی دارم اگر نتوانم از آن بهره‌برداری کنم؟ زیرا هیچ چیزی جز چیزهای بی‌ارزش نمی‌یابم.

هوش مصنوعی: اگر از این مغازه چیزی به درد بخور پیدا نکنم، بهتر است از اینجا بروم.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم به اوج و قله عالم برسم، اما چه کار می‌توانم بکنم وقتی که نردبانی برای صعود ندارم؟

هوش مصنوعی: می‌خواهم از دردهایی که به من آسیب می‌زنند رها شوم، اما افسوس که نتوانم راهی برای این کار پیدا کنم!