هوش مصنوعی: از وجود خود خسته و آزرده شده‌ام، ای مرگ، بیا و به سوی من نزدیک شو.

هوش مصنوعی: من دوباره از دل تنگم فریاد می‌زنم و از این غم‌های فراوان نالانم.

هوش مصنوعی: تا چه زمانی باید منتظر بمانیم که به نتیجه برسیم؟ تا کی باید فقط به امید نشانه‌ای از عشق یا زیبایی زندگی کنیم؟

هوش مصنوعی: کیست که بتوانم از خود رهایی یابم و از نام و ننگ آزاد شوم؟

هوش مصنوعی: در جستجوی رهایی از مشکلات و دردها، احساس ضعف و ناتوانی می‌کنم، همانند موجودی که به سختی حرکت می‌کند و بار سنگینی بر دوش دارد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم به درِ دوست بروم، حتی یک قدم برداشتن به نظر می‌رسد که مسافتی بسیار طولانی را طی کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر نگاهی به سوی خود بیندازم، در چشمانم دو صد سنگ می‌افتد.

هوش مصنوعی: اگر در مسیر صداقت گام بردارم، درست مانند خرچنگ می‌روم وقتی به اطراف نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر به سمت گل برویم، باید همه زخم‌های خاری که در دست داریم را هم تحمل کنیم.

هوش مصنوعی: علی رغم اینکه شکایت‌ها و ناراحتی‌هایی دارم، اما این گله‌ها از دوست نیست، بلکه از دشمنانی است که پر از فریب و نیرنگ هستند.

هوش مصنوعی: با دوستم همیشه در صلح و آرامش هستم، حتی اگر خودم در درونم درگیر مشکلات و جنگ باشم.

هوش مصنوعی: این جمله نشان‌دهنده ناراحتی از فردی است که مقامی را بر عهده دارد، اما خود را درگیر مسئولیت‌هایش نکرده و به وظایفش عمل نمی‌کند.