هوش مصنوعی: بیا و ببین که قلبم را از هر گونه زباله و کثیفی پاک کرده‌ام. حالا تو در این مکان خراب، چه زمانی وارد می‌شوی؟ به هیچ وجه!

هوش مصنوعی: با محبت و مهربانی می‌توانی هر لحظه دل‌های زیادی را به دست آوری، اما خودت به دل غمگینت هیچ توجهی نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: کدام دل است که از غم تو به درد نیفتد و دامنش را به خون نریزد؟ کدام روحی وجود دارد که از داغ تو پاره‌پاره نشود؟

هوش مصنوعی: دل من، که در هر شرایطی فریبنده و عاشق توست، وقتی که تو به شکار من می‌پردازی، آن را به دام بینداز و به تله بکش.

هوش مصنوعی: اگر حالا که به کمک من نیاز دارم، نتوانی بیایی، پس کی قرار است به فریاد من برسید؟ در حالی که جانم به لبم رسیده، نمی‌دانم باید به کجا بروم تا آرامش پیدا کنم.

هوش مصنوعی: دل من مانند آینه‌ای شده است، اما چرا در آن چهره تو منعکس نمی‌شود؟ زیرا که آینه‌ای که بتواند تصویر خوبی را نشان دهد، پاک و صاف نیست.

هوش مصنوعی: همچون آفتاب که به هر ذره‌ای نور می‌افشاند و چهره خود را نمایان می‌کند، اما چشم عراقی قادر به درک این نور نیست.