امامی هروی » دیوان اشعار » اشعار دیگر » شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کید حسود اگر به مثل کوه آهنست</p></div>
<div class="m2"><p>بگدازد از مهابت چین جبین من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ور خبث جهل پرور او سحر سامریست</p></div>
<div class="m2"><p>عاجز شود ز معجز رای رزین من</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ثعبان سحر خبث اعادیست کلک نظم</p></div>
<div class="m2"><p>از قوه کلیم کلام متین من</p></div></div>

شمارهٔ ۸

کید حسود اگر به مثل کوه آهنست
بگدازد از مهابت چین جبین من
ور خبث جهل پرور او سحر سامریست
عاجز شود ز معجز رای رزین من
ثعبان سحر خبث اعادیست کلک نظم
از قوه کلیم کلام متین من

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت‌ها به الهام و قدرت خود اشاره می‌کند و می‌گوید اگر حسادت و کینه‌جویی دیگران همچون کوه آهن باشد، باز هم از اثر و جذبه‌ی چهره‌اش می‌سوزد. او همچنین بیان می‌کند که نادانی و خباثت دیگران نمی‌توانند بر او تسلط پیدا کنند و از معجزه و تفکرش عاجز خواهند ماند. در نهایت، به قدرت کلام و نظم خود به عنوان یک پیامبر اشاره می‌کند که قادر است بر مشکلات غلبه کند.

شمارهٔ ۶

شمارهٔ ۷

هوش مصنوعی: حسادت کسی اگر به اندازه کوه محکم باشد، باز هم از ترس و هیبت پیشانی من ذوب خواهد شد.

کید حسود اگر به مثل کوه آهنست

بگدازد از مهابت چین جبین من

هوش مصنوعی: اگر بدی‌های جهل او را سحری مشابه سحر سامری کند، باز هم در برابر معجزه عقل و فهم من ناتوان خواهد بود.

ور خبث جهل پرور او سحر سامریست

عاجز شود ز معجز رای رزین من

هوش مصنوعی: یک افعی زهرآگین در تاریکی شب، نماد دشمنان است و قلم من که با قدرت کلام پیوسته‌ام، در برابر آن‌ها به نظم و بیان معتبر و محکم می‌پردازد.

ثعبان سحر خبث اعادیست کلک نظم

از قوه کلیم کلام متین من

شمارهٔ ۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده