هوش مصنوعی: به من آن نوشیدنی قرمز رنگ را بده که احساس عشق و دیوانگی را در دل ایجاد کند.

هوش مصنوعی: بیا با صدای آواز و موسیقی، غم و اندوه را کنار بزنیم، زیرا دوستان و همراهان ما رفتند و ما هم در این مسیر خواهیم رفت.

هوش مصنوعی: صدایی پرشور به نوشندگان میخانه بزن، و به دوستان عاشق و دیوانه راه عشق را نشان بده.

هوش مصنوعی: به خراباتیان بگو با صدایی بلند که جان عاشقان به عشق می‌فروشد.

هوش مصنوعی: هر کسی که بیداری و شادی زندگی را تجربه کند، همه مشکلات و سختی‌ها را از یاد می‌برد.

هوش مصنوعی: به خاطر میخوردن از چنین نوشیدنی دلخواه، به حال خرابی افتاد و جانش را به پیر دیوانه‌اش تقدیم کرد.

هوش مصنوعی: شخصی در ابتدا از آتش شعله‌ای نوشید و سپس روحش را به پیر ره‌نما و راهنمای دنیای خوشی‌ها تقدیم کرد.

هوش مصنوعی: به من باده‌ای از یگانگی بده که در رنگ و آلودگی کثرت نیست.

هوش مصنوعی: برای آرامش روح و دل خود، از من خستگی و نگرانی را دور کن و به جای آن، نور و شادابی زندگی را به من ببخش.

هوش مصنوعی: به من ساز و نوش بده تا در راه عشق و محبت جانم را فدای امام حسین کنم.

هوش مصنوعی: همچون مختار، خوش و آزاد از این مکان به سوی آن درگاه خدایی می‌روم.

هوش مصنوعی: من از بند دنیا رها می‌شوم و به جمع خاصان آسمانی می‌پیوندم.

هوش مصنوعی: مانند طاووس در باغ بهشت هستم، پس از من نخواهید که در این تله زندگی کنم.

هوش مصنوعی: در باغی بهشتی که به خانه‌ام شبیه است، گرفتار شده‌ام و در اینجا به تماشا نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: به من نوشیدنی بده تا بتوانم خود را خوشحال و سرزنده کنم و به دنبال زیبایی بروم که با قد بلند و دلربایی‌اش، دلم را به دست آورد.

هوش مصنوعی: چرا من مانند پرندگان آن باغ آزاد نیستم و در قفس جسم خود گرفتار شده‌ام؟

هوش مصنوعی: از ساقی خواهش می‌کنم که قدمی به سمت من بیاید و می به من بدهد، تا من بتوانم دلم را از این حال ناتوانی و بسته بودن رها کنم.

هوش مصنوعی: جز این نیست که اگر به کلامم بازگردم، می‌توانم سخنانی که ناگفته مانده‌اند را بیان کنم.

هوش مصنوعی: به حقیقت تو می‌دانی که دو سال بر من گذشت و من در سکوت به سر بردم و هیچ سخنی نگفتم.

هوش مصنوعی: پر طوطی دل من به خاطر غم‌هایی که داشتم، بسته شده بود و به شدت ناراحت و شکسته بودم.

هوش مصنوعی: تنها فضولی و حرف‌زدن بی‌مورد را از کسی ندیدم و هیچ‌گاه از این قبیل رفتارها پا از منطقه‌ی خود فراتر نذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: زبان من حالا تغییر کرده و به شیوه‌ای جدید صحبت می‌کند و به دنبال کار و حرفه‌ای متفاوت رفته است.

هوش مصنوعی: کارم خراب شد و سلامتی‌ام را به خطر انداخت، آبرویم را در برابر انسان‌های ناتوان از دست دادم.

هوش مصنوعی: روزهای بهتری را برایم به ارمغان می‌آورد، اما اگر به امید خود وابسته نباشم، دیگر هیچ گل و زیبایی از آن باغ نخواهیم داشت.

هوش مصنوعی: بخت بد من باعث شد که من از موفقیت دور مانده‌ام، اما استعداد و طبع سرشار من هنوز در درونم باقی مانده است.

هوش مصنوعی: وقتی دریای عمیق برایم دلپذیر است، دیگر چه اهمیتی دارد آن گفتار شگفت‌انگیز برای من؟

هوش مصنوعی: چه بر سر آن زبان بزرگ که با آن سخنان ارزشمند را بیان می‌کردی، آمده است؟

هوش مصنوعی: اکنون هم اگرچه که دل من آشفته و پریشان است، به خاطر دستان و زنجیرهای غم که جانم را در فشار قرار داده است.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم مانند گذشته صحبت کنم؛ دیگر آن شور و حال و نشاط را در خود احساس نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: اگرچه تو قادر به کمک هستی، اما من به دلیل مشکلی که دارم، نمی‌توانم صدای خود را به خوبی به تو برسانم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، با درایت و تلاش خود، مرا از غم و اندوه زندگی نجات بده و به من نوشیدنی بده.

هوش مصنوعی: آیا می‌توانم کمند بگشایم و با مهارت تو را شکار کنم؟ حس می‌کنم شایستگی آن را دارم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به میدان گفتگو بروم و شاید در این فرصت به هدفی دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: کمندی که مانند موهای تابدار توست، بر چهره شفاف و درخشان تو افتاده است.

هوش مصنوعی: چو کمند برای گرفتن طعمه، به مانند کمند سفرای بزرگ و روشنفکر است.

هوش مصنوعی: وقتی که این دام را به دست خودم می‌زنم، می‌توانم معانی زیادی را به دام اندازم و به دست آورم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم با تمام وجود از آفرینش جان و زندگی حمایت کنم و در این راه، به کارهای بزرگ و مهم امیر بزرگ اشاره کنم.

هوش مصنوعی: وقتی از این تله دنیا بیرون بیایی، قدرت و توانایی ترسناکی مانند شاهبازها پیدا می‌کنی.

هوش مصنوعی: چگونه از دل و جان عاشقانه زندگی درخشید و توانسته است از جان گذشتگی را تجربه کند؟

هوش مصنوعی: اگر گوش شنوا داشته باشی، اکنون باز می‌شود و من هر آنچه سروش به من می‌گوید را برایت بیان می‌کنم.