هوش مصنوعی: تختی زیبا در حاکمیت مختار قرار گرفت و درب ورودی به سمت صف بسته شد.

هوش مصنوعی: ستاره‌ای درخشان و راهنما در دین، شخصیتی شجاع و نیکوکار به همراه بزرگان و شناخته‌شدگان قومش دستوری صادر کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کشتن افرادی که ارزش چندانی ندارند، بی‌فایده و بی‌معناست. در واقع، سخن از بی‌اعتباری و نداشتن اهمیت آن افراد است و اینکه این کار تنها به هدر رفتن وقت و انرژی می‌انجامد.

هوش مصنوعی: اگرچه چندان خوشحال به نظر می‌رسم، اما درونم ناراحت است و روح من هنوز تحت‌تأثیر غم و اندوه آزاد نشده است.

هوش مصنوعی: دست من این خنجر مرگبار که برای پادشاه دین به کار می‌رود، در اینجا است.

هوش مصنوعی: چرا هیچ‌کس از آن بزرگانی که بر شاه ظلم کردند، یاد نمی‌کند؟

هوش مصنوعی: کجا رفته دشمن پادشاه ابطحی؟ آن موجود ناپاک و خبیث دنیا که صبح را به شب تبدیل کرده است؟

هوش مصنوعی: سینه‌ام پر از خشم و کینه است و نمی‌دانم چرا او از این احساسات من در امان است.

هوش مصنوعی: اگر خدای جهان را ببینم، نمی‌توانم از او درخواست امان کنم، چرا که او را می‌بخشم.

هوش مصنوعی: تیغ من به خاطر عشق به خون او آماده است، و این تیغ فریبنده به خاطر او درگیر فتنه و آشوب است.

هوش مصنوعی: اگر از او خبر دارید، او را به اینجا بیاورید و اجازه دهید به درگاهش نزدیک شود.

هوش مصنوعی: بگویید که کت مِیر (شخصی با مقام یا رتبه) به زنهار (یعنی حفظ جان) توجه کرده و او را به سمت خود دعوت کرده است تا امن و راحت باشد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از او سوالی بپرسم، اما قبل از آن کمی او را سرزنش می‌کنم.

هوش مصنوعی: عبدالله کامل به کسی اشاره می‌کند که در موقعیتی خاص می‌گوید که به جایگاه و مقام فرماندهی نیاز است که به دقت گوش داده و عمل شود.

هوش مصنوعی: بی‌رحمانه به من حمله کن و همه سختی‌ها و مشکلاتت را به سوی من ببار، بی‌توجه به هر آنچه در اطرافت هست.

هوش مصنوعی: در این متن به قدرت و شجاعت پنجه‌های ببر اشاره شده است، که نشان‌دهنده توانایی و ایستادگی او در برابر دشمنان است. همچنین اشاره به کلمه "پنجاه تن" به تعداد یاران و همراهانی اشاره دارد که در کنار یکدیگر می‌جنگند و از خود دفاع می‌کنند. در مجموع، این عبارت نماد اتحاد و قدرت جمعی در برابر چالش‌هاست.

هوش مصنوعی: یک مرد ظالم و قسی‌القلب همراهی به دار بیاورد و بگوید تا سر کسانی را که سرکشی کرده‌اند، به دار بزنند.

هوش مصنوعی: پیام‌آور فرمانده به سمت خانه‌ی آن انسان‌های پست و بی‌ارزش رفت.

هوش مصنوعی: دو زنی را دید که در پشت پرده، یکی دوست و دیگری دشمن شاه را نقشه می‌کشیدند.

هوش مصنوعی: شخصی در کوفه با یک شاه در حال گفتگو بود، که عشق بدخواهانه‌ای از سوی یک زن اهل دمشق به او روی آورده بود.

هوش مصنوعی: او به آن دو گفت: خولی کجاست؟ چرا چهره‌اش از چشمان بزرگ‌مرد کشور پنهان است؟

هوش مصنوعی: شامیه به او گفت که از محل خود به مکانی دیگر رفته و این اتفاق یک ماه پیش افتاده است.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم که به کجا رفته‌ام، اما به خوبی نمی‌شناسم که در کجا هستم و راهی برای فهمیدن ندارم.

هوش مصنوعی: او به او گفت که کوفی‌ها نیز همان سخنی را که او به آن زن بداندیش گفته بود، می‌فهمند.

هوش مصنوعی: او اشاره‌ای به سوی او کرد که مرد بدبخت را به جایی تاریک و عمیق بردند.

هوش مصنوعی: او با انگشت به سرداب اشاره کرد و گفت که از این مکان در را باز کن.

هوش مصنوعی: مرد به زمین افتاد و در سرداب را گشود و آن درختی با قامت بلند را مشاهده کرد که اصالتش ناپایدار بود.

هوش مصنوعی: او او را از سرداب بیرون آورد و به شدت به او نفرین می‌کرد.

هوش مصنوعی: به خاطر حقارت و ذلت او، هر دستی که به او رسیده بود، بسته شد و با ضربه‌های مشت و لگد به خاک ذلت افکنده شد.

هوش مصنوعی: به او گفت مرد بدکار که از من بیشتر، زر را از شمر بگیر.

هوش مصنوعی: مرا به سوی کسی که در جستجوی دنیا است نبر، زیرا او بدون شک مرا خواهد برداشت.

هوش مصنوعی: من وقتی به او فکر می‌کنم، به یقین می‌دانم که هیچ تردید و شکی در این موضوع نیست.

هوش مصنوعی: عبدالله که مردی دین‌دار است به او گفت: از حرف‌های بی‌مورد و بیهوده دست بردار.

هوش مصنوعی: اگر جهان پر از زر و سیم باشد، بهتر است که خودت را از این دنیا کنار بکشی.

هوش مصنوعی: گفت این حیوان با تازیانه به قدری برانداز که خون از بدنش به راه بیفتد.

هوش مصنوعی: زن با نیکوکار و خوب اصل کوفی وقتی این را دید، گفت: ای کسی که ستایش شده و نیکو هستی.

هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که به کسی که در حال حاضر در حال تلاش برای نشان دادن برتری و زیبایی خود به دیگران است، اشاره می‌کند که این رفتارها و نقاب‌ها را کنار بگذارد و با حقیقت خود روبه‌رو شود. در اینجا به نوعی به ناپاکی و ناپسند بودن رفتارها پرداخته می‌شود که فرد را از واقعیت دور می‌کند.

هوش مصنوعی: از من نیز بخواه که مرا از این کاخ به سوی مختار کشور، جایی که پناهی پیدا کنم، ببر.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم به او بگویم که از آن زن بداندیش چه دیدم و از این شوهر تاریک‌رو چه خبر دارم؟

هوش مصنوعی: آن سه نفر را به پیش مختار بردند و او به آنها تبریک گفت که اینگونه عمل کردند.

هوش مصنوعی: وقتی که مختار به خولی نگاه کرد، یادش به یاد ستم‌های او که از نژاد پلید بود افتاد.

هوش مصنوعی: او با ناله و فریاد لباسش را کنار زد و از غم دلش چاکی بر آن افتاد، دردی که ناشی از عشقش بود.

هوش مصنوعی: به خاطر شکرگزاری، زمین را بوسیده و در برابر جهان‌بخش، ناله کنید.

هوش مصنوعی: گفت: ای خداوندی که بالاتر و پایین تر از همه چیز هستی، تو خالق هر چیزی هستی که وجود دارد.

هوش مصنوعی: من از زهر بد تو به تو پناه آورده‌ام و از تو خواسته‌ام که پاداش مردانگی را به من عطا کنی.

هوش مصنوعی: تو شایسته‌ای که مورد پرستش من باشی، زیرا من پایندگی تو را دیده‌ام.

هوش مصنوعی: هنوز زمانی که قرار بود برسد، نرسیده است و به همین دلیل، رنج و دردی که بر دلم نشسته، زبانم را بی‌رمق کرده است.

هوش مصنوعی: مَن می‌خواهم اگر به من بخشش بدهی، که مدت زیادی در این دنیا بمانم.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم هیچ نشانی از کسانی که دین خدا را خراب می‌کنند، بر روی زمین ببینم.

هوش مصنوعی: این اشعار بیانگر این احساس است که اگر من به خاطر عشق و علاقه‌ام جان خود را از دست بدهم، این امر طبیعی و قابل قبول است. درواقع، عشق و شور و شوق من به این اندازه عمیق است که در صورت مرگ، آن را حق این عشق می‌دانم و نشان‌دهنده عمق احساسم است.

هوش مصنوعی: هنگامی که گفت: این خاک را از پیشانی پاک کن، زن کوفی با وقار و زیبایی از جا برخاست.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای دارای خلق نیک، پرده تو به حدی زیباست که جواهری بهشتی تو را به خوبی نمایان کرده است.

هوش مصنوعی: چه تجربه‌ای از این مرد و این زن داری؟ هیچ چیزی را پنهان نکن و با من در میان بگذار.

هوش مصنوعی: امیدوارم که حضرت زهرا (س) از تو راضی باشد و مرگ دشمنانت هرچه زودتر فرا برسد.

هوش مصنوعی: زنی پای مردی دلیر را بوسید و گفت: ای شجاع‌تر از شیر غران.

هوش مصنوعی: به برکت عدالت تو، این سرزمین در آرامش است و به خاطر وجود تو، دشمنان در زیر پای تو به ذلت و نابودی رفته‌اند.

هوش مصنوعی: در همان سالی که پرچم حسین (ع) در میدان کربلا به زمین افتاد، او به شهادت رسید.

هوش مصنوعی: پس از اینکه کار شاه به پایان رسید و او به قتل رسید، بدخواهانش به آرزوی خود رسیدند.

هوش مصنوعی: جهان به طور کامل تحت تأثیر غم و اندوه ناشی از قتل پیامبر (ص) قرار گرفته و همه جا را مملو از حسرت و ناراحتی فراگرفته است.

هوش مصنوعی: در این روز که داستان ما آغاز شده، به شهر شام می‌رویم و در دل آنجا به عبادت مشغولم.

هوش مصنوعی: زن با کردار زشت و ناپسند خود می‌تواند به نوعی همچون راهزنی برای اهریمن عمل کند.

هوش مصنوعی: به پیش من کسی آمد با ظاهری زیبا، که از شادمانی می‌درخشد و غم و اندوه را از خود دور کرده است.

هوش مصنوعی: عزیزم، با دستان زیبا و نرم خود، هر سختی را همچون چمن زار بی‌برگ و وارفته‌ای به راحتی پشت سر می‌گذارم.

هوش مصنوعی: در شادی و نشاط به رقص درآمده است و آهنگی شاداب و خوشحال را می‌خواند.

هوش مصنوعی: به او گفتم: این شادی برای چه چیزی است؟ این آواز و رقص بی‌فایده به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: بگو ببینم چرا این کار را می‌کنی؟ چرا چنین رفتار زشتی را انجام می‌دهی؟

هوش مصنوعی: اگرچه در خانه کسی از اهالی نیست، اما بدان که مرد ناداندیش هم در آنجا وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هر زنی که شوهرش در کنارش نیست، خوب رفتار و نیکی او را نشان نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: زمانی می‌رقصد، گاهی کف می‌زند، گاهی آواز می‌خواند و گاهی هم دف می‌نوازد.

هوش مصنوعی: او به من گفت: همسر من از راه می‌رسد و قبل از این، سپاه در اینجا نمی‌آید.

هوش مصنوعی: من با خوشحالی به سمت تو می‌آیم تا خبر شادی و خوشبختی تو را بیاورم.

هوش مصنوعی: مرد من با پیروزی و موفقیت برگشته و این پیروزی باعث خوشحالی من شده است.

هوش مصنوعی: به او گفتم که آیا می‌داند پیروزی چیست؟ این دشمن بداندیش با چه کسی دشمنی دارد؟

هوش مصنوعی: او گفت: که خداوند مهربان و بزرگ تو، همان شاه و سرور توست.

هوش مصنوعی: حسین علی (ع) عزیز و محبوب دختر پیامبر (ص) است و در جمال و زیبایی همانند خود پیامبر (ص) می‌باشد.

هوش مصنوعی: وقتی این خبر را شنیدم، آستینم را بالا زدم و گریبانم را پاره کردم و بر سر خود زدم.

هوش مصنوعی: به یک مکان دورافتاده رفتم و در آنجا نشستم، در حالی که از دل خود فریاد برآوردم و احساساتم را آزاد کردم.

هوش مصنوعی: من لحظه‌ای از غم بی‌هوش شدم و وقتی دوباره به خود آمدم، متوجه شدم که هنوز در آن حال هستم.

هوش مصنوعی: به چشم خود دیدم که زمان خواب و شب سپری شده و اکنون وقت نیاز و شکرگزاری فرارسیده است.

هوش مصنوعی: در آن شب از مخفیگاه خود خارج شدم تا برای وضو گرفتن، به آب جوی بروم.

هوش مصنوعی: من نوری را دیدم که از خانه‌ای برخاسته بود و از آن نور، ماه و خورشید کم‌نور شدند.

هوش مصنوعی: وقتی که آن نور درخشان را دیدم، مانند خورشید که از وسط تنور می‌تابد.

هوش مصنوعی: به خودم گفتم، آیا این آتش روشن شده؟ چونکه این آتش خاطر و زندگی من را به آتش کشیده است.

هوش مصنوعی: اگر آتش وجود داشته باشد، این نور و روشنی نیست که تو با یک نگاه ابتدایی به آن بیفکنید.

هوش مصنوعی: اگر آتش وجود ندارد، پس این نور چیست؟ اینجا تنور است، نه جایی مقدس.

هوش مصنوعی: درختی که موسی از آن نور دریافت کرد، از همین تنور به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: به باغی رفتم و دیدم که سری درخشان و نورانی بر روی زمین خاکستری قرار دارد.

هوش مصنوعی: پیراهنی که از نور پر شده، نشان‌گر سبزی و زیبایی پرندگان است که به آن تعلق دارند و همیشه همراه آن هستند.

هوش مصنوعی: سری که با زینت آسمان‌ها مزین شده است، به دلیل خون و خاکستر، بر روی فرشی قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: به خودم گفتم: آه چقدر بد است که انسان در برابر سختی‌ها و ناملایمات، به ذلت و شکست دچار شود و به تصویر زشت خود در مقابل خداوند نگاه کند.

هوش مصنوعی: یارب، این کیست که به خاک تنور آمده؟ که مهمان ما از سرزمین دوری است.

هوش مصنوعی: بدن این سر نورانی کجا است؟ چرا به خاکستر افتاده و به چه دلیل این‌طور شده است؟

هوش مصنوعی: مدام در حال فکر کردن بودم و همین باعث شد به شدت مضطرب شوم، مانند دیگی که از جوش و غصه می‌جوشد.

هوش مصنوعی: زمانی که این ناله و فریاد به آسمان رسید، دیدم که در آسمان باز شده است.

هوش مصنوعی: یک هودج که وسیله‌ای برای حمل و نقل است، از آسمان فرود آمد و درون آن چهار نفر با نام و نسب پاک و نیکو حضور داشتند.

هوش مصنوعی: همه مانند ستاره‌های درخشان، از تماشای آن‌ها به وجد آمده و حیران شده‌اند.

هوش مصنوعی: زهر سوزان در دل آن‌ها وجود دارد و هزاران نفر از زیبایی‌های بهشتی در گرد آن‌ها جمع شده‌اند.

هوش مصنوعی: زن سیاهپوش همچون گیسوانش را با ناخن‌هایش خراشیده و روی خود را می‌خراشد.

هوش مصنوعی: آنها به سرعت و با هیجان به سوی تنور رفتند چون نور سر پادشاه را دیدند.

هوش مصنوعی: افرادی پرهیزکار و زاهد به سرعت به سمت زمین دویدند تا آن سر درخشان را مشاهده کنند.

هوش مصنوعی: وقتی گرد و غباری بر تنور قرار گرفت، همه در دریاچه‌ای از نور غرق شدند.

هوش مصنوعی: بر روی زمین بدن یک فردی را گذاشتند و گفتند: ای کسی که به خاطر شخصیت نیکو و پاک خود کشته شده‌ای.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ، سلطان تقدیر، نیا و جد حضرت محمد (ص) و پدر حضرت علی (ع) است.

هوش مصنوعی: کجا بود زهرا(س) در آن زمان که از بدن تو با گریه و زاری سر بریده شد؟

هوش مصنوعی: اگر دختران زیبا و جوان، آزار تو را می‌دیدند، حتماً زودتر ناراحت و نگران می‌شدند.

هوش مصنوعی: همان خواهر که تو را نجات داد، همان دخترانی که در بند تو هستند.

هوش مصنوعی: بیمار تو نیازمند کمک و توجه است، و زنان گرفتار در چنگال تو نیز به نوعی در وضعیت مشابهی به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانیم آن دختر بهترین انسان‌ها، در آن دوران چه حال و روزی داشت و چه کارهایی می‌کرد.

هوش مصنوعی: چرا ای سرآمد انسان‌ها، به خاک و نابودی تن می‌دهی؟ تو که از ماه و خورشید، مقام والاتری داری.

هوش مصنوعی: دستی را که تو را از بدنت جدا کرد، از خود دور کن ای منتخب خدا.

هوش مصنوعی: بسوزان در آتش، زیرا این تنورها به تو جای داده‌اند ای نور درخشان.

هوش مصنوعی: دقایقی که آن زنان به این حالت شدند، بسیار ناراحت و نالان به نظر می‌رسیدند.

هوش مصنوعی: پنجره‌های آسمان دوباره باز شد و همه چیز در آسمان به تماشا درآمد.

هوش مصنوعی: در جهان هیاهو و سر و صدا افتاده است، به طوری که نه تنها زمین، بلکه تمام عالم دچار تزلزل شده است.

هوش مصنوعی: یک هودج از آسمان پایین آمده است که تو همواره او را با محبت و مهربانی می‌پوشانی.

هوش مصنوعی: در اطراف هودج، نورانی از جانب خداوند بر دستان حورهای بهشتی پاشیده شده است.

هوش مصنوعی: در آن کالسکه، آرامش روح پیامبر و علی (ع) است، و مادر زینب (س) و حضرت فاطمه (س) نیز در آن جا هستند.

هوش مصنوعی: دو بال که در هم پیچیده شده‌اند و در کمند سیاه پنهان شده‌اند، همگی بر روی پرنده‌ای سیاه نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: خورشید که دچار خراش و آسیب شده، با هلال ماه در دو هفته او در ترکیب با رنگ خونین خود، جلوه‌ای خاص را به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: دل غمگین و ناراحت از مرگ فرزندش، به شدت تحت تأثیر درد و رنجی که به دل دارد، ناله می‌زند.

هوش مصنوعی: از چشمانم اشکی روان شده که باعث شده فرشتگان به دور آن جمع شوند و گروه‌گروه بیفتند.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی عشق و وابستگی به حسین، فرزند علی و فاطمه، را نشان می‌دهد. گوینده به او به عنوان جان عزیزش اشاره می‌کند و مقام و جایگاه او را نزد خدا و پیامبر بزرگ می‌داند. این سخن بیانگر احترام و محبت عمیق به حسین و اهمیت او در دل گوینده است.

هوش مصنوعی: وقتی آن کالسکه بر روی زمین قرار گرفت، بانوی دین از آن بیرون آمد.

هوش مصنوعی: وقتی می‌گویم چه چیزی در دل نازکش او وجود دارد، می‌ترسم که این حرف باعث خشمش شود.

هوش مصنوعی: سری خون‌آلود را روی زمین تنور دید که بیننده‌اش، نوری از مهر و محبت را در آن مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: سری که در عرش بالا و در میان زیبایی‌ها قرار دارد، همان سری است که بر دوش پیامبر امین قرار دارد.

هوش مصنوعی: او دستش را به سمت زمین دراز کرد و آن سر را از خاک بلند کرد و در آغوش گرفت.

هوش مصنوعی: او لب بر گردن حریف نهاد و در دل به یاد خنجر شمر بود.

هوش مصنوعی: او به مزار پیامبر بوسه می‌زند و به خاطر بی‌تابی و دلتنگی، با صدای نازک و غمگینی می‌گوید: ای جان پاک زنی که ایرادی ندارد.

هوش مصنوعی: کیست که زراعت تو را برداشت کرده و دستت را به غارت برده است؟ چه کسی می‌تواند بر این خاکی که تو را در خود پنهان کرده، تسلط یابد؟

هوش مصنوعی: دوست عزیز، این مکان برای تو مناسب نیست. تو شایسته و ارزشمندتر از این هستی و چنین بی‌احترامی حق تو نیست.

هوش مصنوعی: چه کرد آن میهمان بدخواه که با برگزاری این مراسم مهمانی، به اینگونه رفتار کرد؟

هوش مصنوعی: کیست که در خاکستر، میهمانی را جا دهد؟ در حالی که خود بر سر میهمان، شمشیری می‌کشد؟

هوش مصنوعی: ای درخت زیبا و پرجنب و جوش من، تو همان دوستی وفادار و مورد علاقه من هستی.

هوش مصنوعی: چه بلایی بر سر آن‌ها از آسمان فرود آمد؟ چطور به زمین و خاک افتادند؟

هوش مصنوعی: آن درختان جوان و زیبایی که پرچم افتخار را در آسمان بلند برافراشتند.

هوش مصنوعی: برادر با خون تازه‌ی داماد که کشته شده، در حال آغشته شدن است.

هوش مصنوعی: نوزاد من به دنیا آمد و این نشانه‌ای از پایان کار من است.

هوش مصنوعی: از بدنم جدا شده و به دور پرتاب کردند، به طوری که برایش در تنور جا داده بودند.

هوش مصنوعی: دشمنان به خاطر کینه‌ورزی با من برخواستند، زیرا از عظمت و شوکت حضرت علی کاسته شده است.

هوش مصنوعی: آنها نه تنها با من دشمنی کردند، بلکه به نوعی حق نبوت را نادیده گرفتند.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند از نیت‌های بد من آگاه باشد، چون خداوند به خاطر این افکار سخت عصبانی شده است.

هوش مصنوعی: من و دشمنانم در روز محشر در پیشگاه خداوند حاضر خواهیم شد.

هوش مصنوعی: پروردگار جهان، کیفر من را خواهد داد، زیرا من در راه او با این حالتی که دارم جان باختم.

هوش مصنوعی: ای مادر احمدی، اخلاق من نزد خداست و از تو نمی‌توانم چیزی بخواهم.

هوش مصنوعی: صبر کن تا روز مشخصی فرا برسد که در آنجا حق‌طلبی و درخواست عدالت را به نمایش بگذاری.

هوش مصنوعی: زمانی که او این سخن را گفت، سر شاه به خاطر غم از دست دادن بانویی که به مانند بهشتی می‌نمود، ساکت و خاموش شد.

هوش مصنوعی: صدای ناله و گریه دختر بهترین انسان‌ها، مرا به شدت تحت تاثیر قرار داد و باعث شد که عقل و کنترل خود را از دست بدهم.

هوش مصنوعی: من هیچ نشانه‌ای ندیدم و به نتیجه‌ای نرسیدم، نه از آن دو هودج و نه از زنان.

هوش مصنوعی: من از جایی که بودم رفتم و سر شاه را برداشتم و آن را روی سجاده‌ای گذاشتم و شستشو دادم.

هوش مصنوعی: او را بوسیدم به دلیری و زیبایی‌اش، تا صبح برایش گریه و زاری کردم.

هوش مصنوعی: زمانی که آن زن راستگو سخنان امیر را شنید، مانند گلی که لباس صبر را پاره کند، به شدت و با ناامیدی واکنش نشان داد.

هوش مصنوعی: او از شدت غم و اندوه به سر و صدای بلند شروع کرد و با دل‌تنگی بسیار، به گریه و ناله پرداخت و صدای فریادش مانند هزاران درد و زخم از عمق قلبش برخاست.

هوش مصنوعی: تمامی حاضران در مجلس به خاطر آن شخص شکست‌خورده، به گریه واندوه افتادند.

هوش مصنوعی: سپس مختار گفت: ای زن نیکوکار، تو با دل بزرگی که داری، توانسته‌ای از تن من صبر و تحمل را بگیری.

هوش مصنوعی: اگر انسان به خدمتی و بندگی بپردازد و محبت تو را بر دل داشته باشد، در روز قیامت چهره‌اش درخشان و سرخ خواهد بود.

هوش مصنوعی: زن ناخوشایند و شوهر زشت، عاقبتش جز بدبختی و سختی نیست.

هوش مصنوعی: سپس فرمان دادند که آتش را روشن کردند و زن ناپاک و بدرفتار را سوزاندند.

هوش مصنوعی: وقتی وقت اجرای حکم فرا رسید، خونریزی به سوی او جهید و به او حمله کرد.

هوش مصنوعی: کسی که دو دستش را بریدند و از بدنش جدا کردند، همان شخصی است که در آتش سوزانده می‌شود.

هوش مصنوعی: دنیا به خاطر وجود کسی که بدی‌هایش بی‌نظیر است، دچار مشکلات و فساد شده است.

هوش مصنوعی: دیگر جایی نمی‌تواند بیاید، زیرا خداوند او را با عذاب ابد خود مجازات کرده است.

هوش مصنوعی: پس از کشتن خولی (موجودی شرور)، مردی از در چهار نفر به او کمک آورد.

هوش مصنوعی: در این بیت به دو شخصیت تاریخی اشاره شده است: عمار و یزید. عمار، فردی نیکوکار و وفادار به اصول انسانی و دینی است، در حالی که یزید نماینده ظلم و فساد است. سیم مالک به معنای مقام و ثروت است، اما در اینجا به عذابی که یزید به دیگران وارد می‌کند اشاره می‌شود. در نهایت پیام این بیت این است که عمار به خاطر نیکی‌هایش در آرامش است و یزید به خاطر ظلم‌هایش عذاب می‌بیند.