هوش مصنوعی: وقتی عمر و بن حجاج را از دور دید، بر آن غواصان، فریادی بلند سر داد.

هوش مصنوعی: وقتی زمان رسیدن به فصل باران فرا می‌رسد، مانند یک سیل، پادشاه به سرعت به سمت رودخانه حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: سلطانی بر میدان آمده که نیرویی عظیم دارد و در وجود او، قلب علی به تپش افتاده است.

هوش مصنوعی: اگر این دریا به رود بیفتد، مادران ما به ما سلام می‌کنند.

هوش مصنوعی: وقتی راه تاریک می‌شود، سلاح خود را آماده کنید و با قدرت به مقابله با مشکلات بروید.

هوش مصنوعی: سواران جنگی به تعداد زیادی راهی جهانشهر شدند.

هوش مصنوعی: وقتی آن جهان را دید، دلیری و شجاعت را از دور مشاهده کرد که همچون سواران و اسب‌ها بر سر رود می‌تازد.

هوش مصنوعی: او سوار بر اسب شد و همچون باد به حرکت درآمد، و به خاطر غیرت و شجاعتش لب خود را به دندان گرفت.

هوش مصنوعی: وقتی به آن بدسگالان نزدیک شد، شمشیرش را بالا برد و فریادی سر داد.

هوش مصنوعی: من هستم که در ایجاد امام نقش دارم و به وسیله من، سرقراری بر زمین و زمان قرار دارد.

هوش مصنوعی: من از نسل پیامبر هستم، علی (ع) پدر من و حسن (ع) برادر من است و فاطمه (س) مادر من می‌باشد.

هوش مصنوعی: آبراه را بر من مسدود نکنید، چون آن دیو ساران پاسخ نداد.

هوش مصنوعی: یک حمله سخت به آن‌ها انجام شد که باعث شد روزگار بر آنها تیره و تار شود.

هوش مصنوعی: از خون بوسه‌های شیران، خسرو جهانی جدید به راه انداخت و رود دیگری بر فرات جاری کرد.

هوش مصنوعی: لب رودخانه به خاطر کشته شدن سربازان آن سپاه، توده‌ای از بدن‌ها شکل گرفت که سرهای آن‌ها به سمت ماه دراز شده بود.

هوش مصنوعی: گروهی از دروگران با شمشیرهای تیز و زخم‌های عمیق کشته شدند.

هوش مصنوعی: آنها از جلو و پشت، یعنی از آب و آتش، از نزدیکی آن شخص فرار کردند.

هوش مصنوعی: از ترس او دشمن بر دشمن شمشیر می‌کشد تا اینکه خود را در برابر راه کارساز محدود کند.

هوش مصنوعی: وقتی مسیر آب باز شد، ناگهان اسب نیا را به درون آب پرتاب کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که مانند دریای متلاطم برافروخته شدم، لب‌هایم از آتش و دلم پر از غم و اندوه شده است.

هوش مصنوعی: آن شاه فرد به اندازه‌ای تشنه بود که احساس کرد جانش از بدنش می‌خواهد پرواز کند.

هوش مصنوعی: چنان که او همچون پرنده‌ای تشنه و بی‌قراری به نظر می‌رسد که گویی اینک به خواب می‌رود، نشان‌دهنده حالتی عمیق از بی‌تابی و انتظار است.

هوش مصنوعی: بر گردن او لگام زده شد و پادشاه به او گفت: ای اسب تندرو و چابک.

هوش مصنوعی: تو تشنه‌ای و من از تو هم تشنه‌ترم، جز زمانی که از این آب شیرین بنوشم.

هوش مصنوعی: به دلخواه خودت بنوش و از تشویش و نگرانی رهایی پیدا کن، مثل رهایی که سر کوه از روی آب برافراشته می‌شود.

هوش مصنوعی: او به شدت گریه می‌کرد و دلش به حال آن شخص نیکو می‌سوخت، در حالی که با سخنانش تلاش می‌کرد تا او را آرام کند که اینگونه نیست.

هوش مصنوعی: مقصود این است که برای شاه و سوارش، نوشیدن آب از این منبع مجاز نیست.

هوش مصنوعی: اگر از تشنگی بمیرم، نوشیدن من بی‌فایده است مگر اینکه تو اول از آن بنوشی.

هوش مصنوعی: او با آرامش و مهارت، دستانش را در آب کرده و به هدف خود دست پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: بیا اینجا و به دهانِ خود بیار، گفت به اسب پیامبر که توجه کن.

هوش مصنوعی: اکنون من می‌خواهم بنوشم، ای باهوش، تو هم به اندازه‌ای که می‌خواهی آب بنوش.

هوش مصنوعی: وقتی دشمن دید که آن شخص در رسیدن به هدفش موفق است، حسرت خورد که ای کاش او در این کار توانا نبود.

هوش مصنوعی: از شدت نیروی آب او، همه ترسیدند و وحشت کردند.

هوش مصنوعی: یکی از آنها تدبیری اندیشید و به سمت پادشاه ندا سر داد.

هوش مصنوعی: شما در حال نوشیدن آب هستید و در همین حال، کسی که از کینه پر است، در خیمه‌گاه به دزدی و غارت می‌پردازد.

هوش مصنوعی: از گفتار او، پادشاهی که خدا را می‌پرستد، قطرات آب به‌صورت دو دست از آسمان بر زمین می‌بارد.

هوش مصنوعی: عطا و محبت باعث شد تا عطش و تشنگی را فراموش کند و شعله‌های غم او به قدری قوی بود که عقلش را تحت تأثیر قرار داد.

هوش مصنوعی: تشنگی باعث شد که او از آب رود خارج شود و با سرعت به سوی گروه خود رفت.

هوش مصنوعی: خشم آنچنان قدرتی داشت که حتی خورشید از ترسش در آسمان پنهان شد.

هوش مصنوعی: رودخانه‌ای پرخروش به سمت حرم می‌تازد و مانند یک جنگ، جسدها را یکی پس از دیگری به جلو می‌آورد.

هوش مصنوعی: از آن رود تا خرگاه شاه، چهارصد جنگجو از سپاه را به نبرد می‌کشاند.

هوش مصنوعی: وقتی به کنار محل سکونت رسید، مشاهده کرد که فریب و نیرنگ به آن چیزی که از او شنیده بود، مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: ناگهان اهل حرم صدای خروش اسب بزرگترین شاه را شنیدند.