هوش مصنوعی: ناگهان مردی از نژاد ابر، همچون بادی سریع و پرشتاب، ظاهر شد.

هوش مصنوعی: از هامون آمد پیش سپاه و چنین گفت با لشگری که کینه در دل دارند.

هوش مصنوعی: ای مردم، دوباره نام بوتراب را بگویید؛ کدام یک از این لشکر بی‌شمار است؟

هوش مصنوعی: یکی گفت از آن لشکر بی‌کار، همان شاهی است که در میدان جنگ حاضر است.

هوش مصنوعی: سر او که به صورت غریبانه بر نیزه گذاشته شده، خونین است و این صحنه، بر این سرزمین گسترده نمایان شده است.

هوش مصنوعی: مردی که زره به تن دارد و بر روی آن، پارچه‌ای تابان و زیبا به عنوان کفن انداخته است.

هوش مصنوعی: شخصی با دو چهره و صورت پر از گرد و غبار، در حالی که زره‌اش به طور کامل پوشیده نیست و پاره پاره به نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: دوست می‌خواهد که همراه و یار داشته باشد، اما او از انسان‌های کینه‌توز دوری می‌کند و به آنها تعلق نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: حسین (ع) نوه پیامبر (ص) از سرزمین حجاز است که مانند یک پادشاه بزرگوار شناخته می‌شود و همگان او را بزرگ و با شخصیت می‌دانند.

هوش مصنوعی: به جایی که او حضور داشت، سریع رفت و شتر را خواباند و خودش نازل شد.

هوش مصنوعی: شاه دین به دیدن امام رفت و به او سلام کرد. امام با خوشحالی و نیکوکاری به او پاسخ داد.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای مرد، نام تو چیست؟ و اینکه با دلی شکسته به من سلام می‌کنی، چه معنایی دارد؟

هوش مصنوعی: در این سرزمین کسی را ندارم که به خاطر عشق و محبت برای من دعا کند یا به من تبریک بگوید.

هوش مصنوعی: او گفت: این امیر عرب، روز را از دل شب تار بوجود آورد.

هوش مصنوعی: من از این مردم کینه‌جو و حساس دوری می‌کنم و به سوی شاه می‌روم تا از معایب و مشکلات آن‌ها دور بمانم.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به اینکه فاطمه، دختر کسی است که خود با زحمت و مراقبت بیمار است. بنابراین، او نیز تحت تأثیر و بیماری حاصل از آن نگرانی و مراقبت قرار دارد.

هوش مصنوعی: یک نفر نامه‌ای را با چشمانی اشک‌آلود برای من فرستاده تا به پدرم برسانم.

هوش مصنوعی: شاه نامه را گرفت و آن را بوسید، در جایی که قلم نوشت.

هوش مصنوعی: او می‌گوید: ای دختر بی‌چاره‌ام، نامه‌ات مانند شعله‌ای بر دل و جانم اثر گذاشته و می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: تو را غم و اندوهی سخت و آزار دهنده به وجود آورد و سرنوشت، تو را از کنار پدرت دور کرد.

هوش مصنوعی: تو در شهر گرفتار مشکلات هستی و پدرت در صف کربلا به درد و رنج دچار شده است.

هوش مصنوعی: در این سرزمین پر از رنج و سختی، اگر تو کنارت بودی، می‌دیدی که زمان چه بر سر ما آورده است.

هوش مصنوعی: اگر تو نمی‌بودی، نمی‌دیدی که پسر در مرگ خود، چه حال و روزی دارد؛ مانند شب‌هایی که بر روزگار پدر گذشته است.

هوش مصنوعی: تو نبودن که ببینی عباس من چگونه از بدنش هر دو دستش جدا شد.

هوش مصنوعی: آیا ندیدی که قاسم با دستان خون آلود خود، زخم‌هایش را با حنا پوشاند و از درد و ظلم دشمن مقابله کرد؟

هوش مصنوعی: آیا ندیدی که اصغر چگونه در آغوش پدرش غرق در خون خود شد و او را سیراب کرد؟

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه حالی به سر تو خواهد آمد وقتی خبر مرگ عزیزانت را بشنوی.

هوش مصنوعی: وقتی دوباره به تو نگاه کردم، ای جان، چه خوشحالی به من دست داد که زیبایی تو را دیدم.

هوش مصنوعی: تو به گونه‌ای بر دوشم نشسته‌ای که گویی جانم را در آغوش خود گرفتی.

هوش مصنوعی: مدتی بعد از آنکه شاه به نامه اندوهگین شد، از میدان نبرد به سمت کاخ برگشت.

هوش مصنوعی: بشتابید ای بانوان غمگین، ای اهالی خانه پیامبر قابل اطمینان.

هوش مصنوعی: غصه‌ام دوباره جوانه زده و در حالی که در حال سوگواری هستم، احساس گرما و شدت این درد را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: بیایید همه از خیمه بیرون که یکی نامه‌ای از فاطمه آمده است.

هوش مصنوعی: به سخن آن نامه گوش دهید که از دل انسان شوری به وجود می‌آورد و از عقل و هوش او می‌کاهد.

هوش مصنوعی: پوشیده‌رویان شاه با سرعت به سمت او دویدند و همگی با اشک و آه نزد او جمع شدند.

هوش مصنوعی: پادشاه نامه را باز کرد و برای زنان حجاز خواند.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی از درد و رنج یک کنیز اشاره دارد که هم از نظر جسمی و هم از نظر ذهنی در حال رنج کشیدن است. او دچار مشکلاتی است که بر زندگی‌اش تأثیر گذاشته است و به وضوح نشان‌دهنده حالتی ناخوشایند و ناتوانی است.

هوش مصنوعی: به پادشاه جهان، فرزند بهترین مخلوقات، بسیار درود و سلام باد و بر این سلام‌ها بیفزایید.

هوش مصنوعی: عباس برادرش را خوشحال می‌کند، زیرا شاه از دیدن او خوشنود است.

هوش مصنوعی: و دیگر به خویشاوندان و نسل‌های هاشمی و آزادگان.

هوش مصنوعی: عمه‌های با ارزش همان دختران پیامبر راستگو را نیز در نظر داشته باش.

هوش مصنوعی: سپس خواهران نیکوکار من، در سرزمین‌های بیگانه و دور از وطن هستند.

هوش مصنوعی: وقتی که تو از کنار من رفتی و سایه‌ات از روی سرم کنار رفت، رنج و دل‌تنگی‌ام بیشتر شد.

هوش مصنوعی: از دوری شما روزهایم مانند شب می‌گذرد، دلم پر از درد و تنم پر از تب است.

هوش مصنوعی: در اینجا سخن از تنهایی و احساس بی‌کسی است. بیان می‌کند که در دیاری که زندگی می‌کند، هیچ دوست یا همدمی ندارد و هیچ‌کس نیست که به فریادش برسد یا او را در این حس غریبی یاری کند. در واقع بیانگر احساس عمیق تنهایی و بی‌پناهی در وطن است.

هوش مصنوعی: کسی نیست که از طرف من پیامی به تو برساند ای فرزند بهترین انسان‌ها.

هوش مصنوعی: کسی نیست که برایم خبر بیاورد و بگوید در این سفر چه اتفاقاتی افتاده است.

هوش مصنوعی: ای پادشاه با نام نیک، تو به برادرانم سلام برسان.

هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عاطفی و نزدیکی بین شاعر و برادرش اکبر اشاره دارد. شاعر می‌گوید که به ویژه برادرش اکبر، جایگاه ویژه‌ای در دل او دارد و هیچ چیز نمی‌تواند این احساس را تغییر دهد. او از این نظر به محبت و وابستگی عمیق خود به برادرش تاکید می‌کند و نشان می‌دهد که این ارتباط عاطفی بسیار قوی و پایدار است.

هوش مصنوعی: ای دلیر، بر سر جای من بوسه بزن، بر رخ و موی و نای و دهانِ زینت.

هوش مصنوعی: به او بگو که دلم را شاد کند و گاهی یاد آن شادی‌ها را در من زنده‌کند.

هوش مصنوعی: خوش به حال شما که در این دوران زندگی می‌کنید و پدری دارید که نگران و دل‌سوز شما است.

هوش مصنوعی: از آن نامه، هیجانی به وجود آمد که هیچ چشمی چنین اندوهی را قبلاً ندیده بود.

هوش مصنوعی: از حکمت و عظمت یک معبد آواز فغان و ناله‌ای بلند شد که دشمن از غم و اندوهی عمیق بی‌تاب شده است.

هوش مصنوعی: از چشمانشان آنقدر اشک ریخته شد که آن خاک با اشک‌هایشان یکی شد.

هوش مصنوعی: سپس به سوی محل شهادت آمد و لحظه‌ای به آن شهیدان نگاهی انداخت.

هوش مصنوعی: یکی از دل خود آهی عمیق کشید و از چهره‌اش اشک‌هایی روان شد.

هوش مصنوعی: او گفت: ای سرور نیکوکار من ابوالفضل، فرمانده و علمدار من.

هوش مصنوعی: آیا این کسی که کشته شده، فرزند ناخرسند من است؟ آیا او کسی است که تازه داماد شده و نامش شناخته شده است؟

هوش مصنوعی: شما با دیدن زیبایی‌های این دنیا، به سرعت از آن عبور می‌کنید و مانند برق، این دنیا را پشت سر می‌گذارید.

هوش مصنوعی: من را به علم و دانش در مرتبه‌ی بالا و الهی رساندید، اما بدون یاری و کمک‌کردن از من رها کردید.

هوش مصنوعی: از یثرب، سرزمین دختر بیمارم، همان کسی که مانند فرزند نازپرورده‌ام، دلم را خسته کرده است.

هوش مصنوعی: در این نامه به هر یک از شما سلام و درود خاصی نوشته‌ام.

هوش مصنوعی: او وقتی پاسخ آن نام‌آوران را نشنید، از چشمانش اشک ریخت و گفت:

هوش مصنوعی: او دوباره به سوی میدان نبرد رفت و اسب نیا را به حرکت درآورد، همچون گرد و غبار که در طوفان برمی‌خیزد.