هوش مصنوعی: دستوراتی که شاه دین صادر کرد، باعث شد که آنان از آن سرزمین کوچ کنند و نروند.

هوش مصنوعی: پس از آن، گروهی از آسمان به سرزمین تازه‌ای وارد شدند که متعلق به یکی از پادشاهان بود.

هوش مصنوعی: سپاهیان بد و نیکوچهره‌ای هستند که در برابر هزاران نفر، همچون ابرهای بزرگ و نادیدنی، وارد میدان نبرد می‌شوند. این بیان نشان‌دهنده قدرت و عظمت سپاهیان در لحظه‌ای حیاتی است.

هوش مصنوعی: به دنبال یاری آن خداوند یکتا هستم که جسمش به زیبایی آراسته شده است.

هوش مصنوعی: دانش و علم آن‌ها مانند نوری بود که راه را برایشان روشن می‌کرد و آن‌ها را به فرماندهی قوی و برتر هدایت می‌نمود.

هوش مصنوعی: فرشتگان صفی منظم و مرتب را تشکیل دادند و هر گروهی به طرفی مشخص حرکت کردند.

هوش مصنوعی: سردار منصور از آن نیروی نظامی به سمت مرکز شاه مسیر خود را طی کرد.

هوش مصنوعی: یک سمند بهشتی از پشت به زمین فرود آمد و این کار توسط یک موجود مقدس و ارجمند انجام شد.

هوش مصنوعی: او بوسه‌ای بر سم اسب شاه زد و گفت: ای پادشاه، تو پناه آفرینش هستی.

هوش مصنوعی: من و این گروه از آسمان فرود آمدیم تا خدمت‌گذاری کنیم و برای شما تلاش کنیم.

هوش مصنوعی: خدای جان آفرین، سلام تو را به من رسانده و از آن پس اینگونه پیامی را آورده است.

هوش مصنوعی: من از تو راضی و خوشحالم، اینک سپاه از آسمان فرود آمده است.

هوش مصنوعی: یاران تو در این جنگ به حمایت از تو می‌آیند و دشمنان را گردن می‌زنند.

هوش مصنوعی: هرگز تلاش نمی‌کنم که از مقام و مرتبه تو کم کنم، ای پادشاه بزرگ من.

هوش مصنوعی: من در حال حاضر به طور محکم و جدی در میان این نبرد ایستاده‌ام تا در این جنگ به تو کمک کنم.

هوش مصنوعی: فرمانده‌ ی آب و خاک به پیک می‌گوید که ای فرستاده‌ ی خداوند یکتا و پاک، ادامه بده.

هوش مصنوعی: آیا خوابیده‌ای؟ به هوش بیا! برخیز و به یاری نیازمندان بپرداز.

هوش مصنوعی: اگر به کسی کمک کنی که از بندگی رهایی یافته و به مقام داوری رسیده است، این کار نیکی است.

هوش مصنوعی: آسمان و زمین تحت سلطه او هستند و تمام جهان به موجب پیمانی که او بسته، در کنترل او قرار دارد.

هوش مصنوعی: تو با توجه به اراده من به آسمان می‌روی، پس اگر من در کنارت نباشم، تو چه ویژگی‌ای داری؟

هوش مصنوعی: من دروازه‌ی شکرگزاری را به روی پرواز احساسات خود باز کردم و به سرم تاج پیروزی را گذاشتم.

هوش مصنوعی: من از سوی پروردگار جهانیان هستم و روان‌ها تحت فرمان من قرار دارند.

هوش مصنوعی: اگر فقط یک اشاره کنم، روحی از این جسم‌ها در زمان ظهور خواهد کرد.

هوش مصنوعی: من نه به خاطر دشمنان که از شدت وفاداری یک دوست، در وضع دشواری قرار دارم.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق محبوبم جان داده‌ام و هرگز از عهد و پیمان خود دست نمی‌کشم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانی به عشق ابد یاری برسانی؟ خداوند را چگونه می‌توانی در این کار کمک کنی؟

هوش مصنوعی: برو، من جز دوست چیزی نمی‌خواهم؛ یار من کافی است و همدم من یاور من است.

هوش مصنوعی: در این دشت باید که من احساس سردی کنم، چون وقتی بی‌سر شدم، بر روی تاج افسر می‌گذارم.

هوش مصنوعی: جهانی که به خاطر من وجود دارد، چگونه می‌تواند شایسته‌ی مقام و جایگاه من باشد؟

هوش مصنوعی: می‌خواهم از این دنیا بروم و در جایی فراتر از مکان، مکانی برای خود بسازم.

هوش مصنوعی: زمانی که منصور از شاه اجازه نگرفت، به همراه سپاهش به سوی بالای کوه حرکت کرد.

هوش مصنوعی: به درگاه خداوند ستایش کردم و آنچه را که از پیامبر دین شنیده بودم، گفتم.

هوش مصنوعی: ندایی از عرش بالا به او رسید که بار دیگر به سوی زمین برگردد.

هوش مصنوعی: در جایی که او حضور دارد، باید به عنوان یک پرستنده در کنار او باشید و با این گروه همراهی کنید.

هوش مصنوعی: برای زائران قبرش با محبت و احترام رفتار کن و برایشان نور رحمت را منتشر کن.

هوش مصنوعی: با دستور خداوند و حمایت دوباره آن سپاه، منصور بار دیگر با اندوه و اشک دست به دعا برداشته است.

هوش مصنوعی: از دوری که دوران می‌چرخید، آنها با سلام و درود به آن سرزمین وارد شدند.

هوش مصنوعی: اکنون شب و روز، مردم با شور و شوق دور حرم امام حسین (ع) جمع می‌شوند.

هوش مصنوعی: نور و روشنی که از قبه‌ی پادشاهی می‌تابد، بر عرش خداوند قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که آن‌ها رفتند، پادشاه با صداقت از آن‌کس که در میدان جنگ با او هم‌تراز بود، درخواست کمک کرد.