هوش مصنوعی: آیا کسی با سر بریده‌اش به میدان جنگ رفته است؟ نام تو باعث رسوایی شاهان شده است.

هوش مصنوعی: این سرکه که با چوبش زخم می‌زند، به نظرم مثل این است که آن را به خود شبیه بدانی.

هوش مصنوعی: بدی او به آغوش بهترین انسان‌ها (پیامبر) پرورش یافته است. به گونه‌ای که اگر جانش را ببرند، همچنان بر او زیباست.

هوش مصنوعی: داستانی دارم که در یاد اوست، بشنو تا بدانی که از تو چه به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: من قبلاً به تجارت در یثرب پرداخته‌ام و آنجا خانه و محل سکونتم است.

هوش مصنوعی: به خود گفتم بهتر است که در این سرزمین به شغل بازرگانی روی آورم و مانند باری که بر دوش دارم، به کسب روزی مشغول شوم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم هدیه‌ای برای پیشوای ایشان ببرم تا از وضعیت و رفتار آن‌ها مطلع شوم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم ببینم که آیا این مرد پیامبر است یا پادشاه، و خود او در واقع بزرگ‌تر از هر دوی اینهاست.

هوش مصنوعی: من به بررسی این موضوع پرداختم که آن فرد خوشبخت چه چیزهایی را از نعمت‌های زندگی دوست دارد.

هوش مصنوعی: گفتند او از این موضوع خوشحال می‌شود، به شرطی که کسی برایش هدیه‌ای خوشبو بیاورد.

هوش مصنوعی: بسیاری از عطرها و خوشبوکننده‌ها را از زمین برداشت کردم و با شور و شوق به دیدار پادشاه رفتم.

هوش مصنوعی: در آن روز، پیامبر در خانه ام سلمه و در جایگاه خود حضور داشتند و با تمام وجود به مقامات معنوی و روحانی خود می‌پرداختند.

هوش مصنوعی: وقتی که خود را دیدم، بار گران سرنوشت را احساس کردم؛ زیرا چهره‌ی درخشان و نورانی درونم را مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: چهره او دل مرا روشن کرده و جانم به محبت او وابسته شده است.

هوش مصنوعی: به او نزدیک شدم و هدیه‌ای را به او تقدیم کردم و گفتم: ای داور مهربان.

هوش مصنوعی: این پیام به شما می‌گوید که این هدیه‌ی دانش را از من، که انسان ساده‌ای هستم، بپذیر و به خاطر بزرگی شخصیت خودت، این هدیه را قبول کن.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی از صمیم قلب به دین من ایمان بیاوری، باید به شیوه و روش من عمل کنی.

هوش مصنوعی: من این را می‌پذیرم، زیرا اگر نه، توافق تو باعث می‌شود که حرف‌های او از دل من دور شود و نوری در آن بتابد.

هوش مصنوعی: از دل من غم و اندوهی رخت بربست و بدون این که خودم بخواهم، در برابر آن پادشاه، مسلمان شدم.

هوش مصنوعی: از من نامم را پرسیدند، و من گفتم که بنده‌ی خورشید هستم، ای پناه!

هوش مصنوعی: او فرمود که این نام زشت و ناپسند است و به خاطر عبادت و محبت نام عبدوهاب را بر خود نمی‌گذارم.

هوش مصنوعی: در آن لحظه که پیامبر او را از دور دید، خداوند این سرنوشت را نازل کرد.

هوش مصنوعی: چهره‌اش مانند گل از بالش زیبا شکفت و پسر گفت: برای جد خود، درود شگفت‌انگیزی فرستاد.

هوش مصنوعی: زمانی که پیامبر با دلی پر از احساس و محبت به نزد او آمد، او را در آغوش کشید و چشمانش را بوسید.

هوش مصنوعی: لب هایش را به نشانه عشق بوسید و گفت: ای فرزند پاک و معصوم.

هوش مصنوعی: هر کسی که دشمن جان تو باشد، بادهای نفرین خداوند بر او بوزد.

هوش مصنوعی: افرادی که خون تو را بر زمین می‌ریزند، خداوند به خاطر این عمل، عذاب سختی را برایشان خواهد فرستاد.

هوش مصنوعی: آن روز گذشت و روز دیگری مانند خورشید درخشان طلوع کرد.

هوش مصنوعی: از خانه خارج شدم تا به خاطر انجام وظیفه دینی‌ام به مسجد بروم و در کنار پیامبر راستگو باشم.

هوش مصنوعی: من دو پسر را دیدم که هر یک از آنها به نوعی مایه فخر و افتخار زمان خود بودند: حسینی که از نسل حسین (ع) بود و برادری به نام حسن (ع) که همواره خوشبخت و موفق بود.

هوش مصنوعی: دو نفر به نزد شاه آمدند و در آغوش او نشستند و در گوش او صحبت کردند.

هوش مصنوعی: ما هر دو در این جمع و در این محفل، با همدیگر به سوی مقصدی خواهیم رفت و در واقع، کشتی زندگی‌مان را به پیش می‌بریم.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به توانایی‌ها و قدرت‌های انسانی اشاره دارد. شاعر می‌خواهد بگوید که قدرت و نیروی انسان تحت تاثیر شرایط و توانمندی‌های خود اوست. همچنین به نوعی از سنجش و ارزیابی قدرت‌های مختلف می‌پردازد و نشان می‌دهد که قدرت واقعی انسان در درون خودش نهفته است.

هوش مصنوعی: فرمانده به آنها گفت که کشتی‌ای نخواهد آمد که به کار شما برسد.

هوش مصنوعی: این بیان به این معناست که نام شما برای خود را بر روی زمین مالیدن یا به زمین افتادن، شایسته نیست و منطقی نیست که این کار را انجام دهید. به عبارت دیگر، مقام و منزلت شخص از آن این نیست که به این صورت خود را پایین بیاورد.

هوش مصنوعی: هر کسی که خطوط زیبایی بر روی پارچه حریر بنویسد، هر یک از آن خطوط به زیبایی خود اشاره دارد.

هوش مصنوعی: قدرت او بیشتر از دیگران است و به همین خاطر تحت فرمان آن پادشاه، سر تسلیم فرود آورده‌اند.

هوش مصنوعی: به زودی رفتند و دوباره بازگشتند، پیش یکی از آن‌ها که سرش بلندتر بود آمدند.

هوش مصنوعی: در یک مکان دو خط زیبا نوشته شده که به شاه می‌گویند: اندازه‌اش را بگیر و ارزیابی کن.

هوش مصنوعی: پادشاه از آن کار ناراضی ماند، زیرا نمی‌خواست هیچ‌یک از دو طرف را آزار دهد.

هوش مصنوعی: ای پادشاهان، سرزمین بهشت شما را دعا نمی‌کند و هیچگاه نام شما را در هیچ دفتر و نوشته‌ای ثبت نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: این نوشته را به پدر برسانید، زیرا او از همان ابتدا به خوبی از خطی که نیکو است مطلع است.

هوش مصنوعی: وقتی آنها به سمت در رفتند، از مسجد پیامبر به سوی خانه روانه شدند.

هوش مصنوعی: وقتی شب شد و ماه از خیمه بیرون آمد، خورشید مانند شاهی در حال ظهور و دیدار نمایان شد.

هوش مصنوعی: شاه با همراهی مردی پارسا و خردمند، به سوی مسجد حرکت کرد.

هوش مصنوعی: سلمان راد که فردی آشنا و نیکو نژاد بود، به من معرفی شد.

هوش مصنوعی: بگو ببینم، سرنوشت شاهزاده‌ها چه شد که از این امید و آرزو، جانم آزاد شد؟

هوش مصنوعی: سلمان گفت که وقتی شیر خدا از آن ماجرا باخبر شد...

هوش مصنوعی: دل او نیز نتوانست اجازه دهد که آن دو نفر یکی شوند. او با ناراحتی گفت که من...

هوش مصنوعی: برای دیدن فرخنده، وقت کافی ندارم و باید زودتر بروم.

هوش مصنوعی: او برای قضاوت به نزد قاضی رفت و شاهزادگان نیز به همراه او رفتند.

هوش مصنوعی: گفتند ای بانوی موفق و پیروز، ما را به نزد تو فرستاده‌اند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به دو گزینه یا دو چیز است که شکلی زیبا و دلنشین دارند و از میان آن‌ها باید یکی را انتخاب کرد. سوالی مطرح می‌شود که کدامیک برای دل بهتر و دلپذیرتر است.

هوش مصنوعی: در آن کار، مقام و ارزش حضرت زهرای (س) از حرائر و کنیزان کمتر نیست، همان‌طور که شوهر و پدر او نیز ارزش و مقام خاص خود را دارند.

هوش مصنوعی: مدتی در اندیشه و فکر بود و بعد با شرمندگی به دو محبوب خود گفت.

هوش مصنوعی: در گردنم تعهدی وجود دارد که از گوهری تشکیل شده و در آن، هفت مروارید تازه نهفته است.

هوش مصنوعی: من چون آگاهی کافی از موضوعات مختلف ندارم، تصمیم دارم در این زمینه‌ها آزمایش و تجربه کنم.

هوش مصنوعی: من هر کسی را که بیش از حد بذرهایی را که باید بکارند، برداشت کند، به سرعت کنار می‌زنم و از خود می‌رانم.

هوش مصنوعی: فکر می‌کنم که خط او، دل‌نشین و دل‌پسند است. این را گفت و از بند عشق آزاد شد.

هوش مصنوعی: دانه‌ها را در زمین پخش کردند و هر یک از آن‌ها سه میوه با ارزش برداشت کردند.

هوش مصنوعی: در میان دو جواهر، یکی همچون دانه‌ای ساده باقی مانده و دیگری مانند گلی زیبا در میان دو شاخه گل سرسبز مانده است.

هوش مصنوعی: دو ماه بر روی زمین افتاده‌اند، که هر یک از آن‌ها مانند ستاره‌ای درخشان است.

هوش مصنوعی: آنها با خنده به سمت یکدیگر افتادند و بازوان همدیگر را در آغوش گرفتند.

هوش مصنوعی: ناگهان صدای پروردگار بزرگ از طرف او به جبرییل رسید و چنین فرمانی صادر شد.

هوش مصنوعی: ای باز آسمانی، بزن به زمین و به دانه‌ای که در آن رشد و باروری وجود دارد، حمله کن.

هوش مصنوعی: نیمه‌های آن را تقسیم کن تا هرکدام بخشی را بگیرند و برای مدتی خوشحال شوند.

هوش مصنوعی: ما هیچ‌یک از این دو حالتی که تو داری را، ای بسیار مورد اعتماد، نمی‌توانیم تحمل کنیم، نه از دیدن آزردگی و نه از دیدن اندوه.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای از درخت سدر به پرواز درآمد و از آسمان به سوی زمین رفت.

هوش مصنوعی: او پرنده‌ای را که دارای جواهر خیره‌کننده‌ای است، شکار کرده و پس از اینکه آن را به دو نیم کرده، تکه‌هایش را بر زمین افکنده است.

هوش مصنوعی: یک نفر از حسن (ع) بر دو نفر دیگر حسین (ع) برتری یافته و این امر باعث خوشحالی بانوی عالمیان شده است.

هوش مصنوعی: مدتی که در کنار پادشاه ماندم، دلم به عشق وطنم به روم افتاد.

هوش مصنوعی: هر روز به قدرت و موقعیت بالاتری دست یافتم و به همین خاطر به مقام فرماندهی قیصر رسیدم.

هوش مصنوعی: من از زمان پیامبر، دین و عقاید خود را پنهان می‌کردم.

هوش مصنوعی: شنیدم که در محراب، پس از علی (ع)، شخصی به خاطر یک حرف ناپسند کشته شد.

هوش مصنوعی: من در غم فرو رفته‌ام و نمی‌توانم جِرعه‌ای از خود بزنم، روز و شب در فکر ناراحتی‌های عشق مانده‌ام.

هوش مصنوعی: پس از آن شنیدم که امام مجتبی (ع) به خاطر کسانی که در دنیا وجود دارند، به اندازه‌ای فداکاری کرد که تاوان آن را با زهر پرداخت.

هوش مصنوعی: از آنچه بر غم من افزوده شد، دیگر غمی نداشتم؛ در زمان جدایی، اندوهی نداشتم.

هوش مصنوعی: حالا می‌بینم ای مرد بی‌دین و ظالم، که هیچ‌کس در دنیا نمی‌تواند به بدی تو باشد.

هوش مصنوعی: شاهی را به دریا افکندی که حتی در لحظه ای از زندگی‌اش، از اندوه و غم نمی‌خواست چیزی احساس کند.

هوش مصنوعی: تو در حضور افراد ناآشنا، همسر پادشاه آخر زمان را به پا داشتی.

هوش مصنوعی: من مطمئنم که شما از اصول و قواعد دین خود خارج هستید و هر کسی که شما را پادشاه خود بداند، در واقع دچار اشتباه شده است.

هوش مصنوعی: از سخنان آن مرد با دانش، صدای بلندی از آن جمع به وجود آمد.

هوش مصنوعی: از هیاهو بترسید و از یزید دوری کنید، زیرا هر لحظه نفرین بر او افزوده می‌شود.

هوش مصنوعی: او گفت: ای مرد ترسای، اگر وزیر نبود، من نیز به دارایی‌های روم دست نمی‌یافتم.

هوش مصنوعی: زمانی را به یاد می‌آورم که بر تو آمده بودم، در حالی که مردم هیچ شور و شوقی نداشتند.

هوش مصنوعی: آن مرد شجاع به او گفت که تو باید با افتخار و دین خود را حفظ کنی و به عدالت پایبند باشی.

هوش مصنوعی: مرا به گونه‌ای احترام بگذار که انگار نماینده و فرستاده‌ای از طرف قیصر هستم.

هوش مصنوعی: اگر تو به دلیل تشنگی به سوی آن شاه روی، به خاطر اوست که تو این مقام و جایگاه را داری.

هوش مصنوعی: خداوند جهان بر تو لعنت کند و پیامبر هم با نفرینش بر این لعنت تأکید کند.

هوش مصنوعی: از حرف‌های او خشمگین شد، و گفت که از اینجا بیرونش کن.

هوش مصنوعی: می‌ترسم که اگر خشمم زیاد شود، به این یاوه‌گو هم آسیب بزنم و خونش را بریزم.

هوش مصنوعی: خادم‌ها از هر سمت به سرعت به سمت او آمدند و او را به شدت از آنجا دور کردند.

هوش مصنوعی: وقتی که راه درست از سر راهی که دچار انحراف شده جدا می‌شود، افراد گرفتار در غم و اندوه را به نزد خود می‌خواند.