هوش مصنوعی: اکنون باید مبارزه‌ی عبدالله بن حسن را از سخنان من بشنوید.

هوش مصنوعی: در چهره دوست، زیبایی ماه را می‌بینم که به مانند برادری برای پسر پادشاه است.

هوش مصنوعی: یک شخص جدید که از درخت پیامبر (ص) به تازگی روییده، یکی میوه خوشمزه از باغ خانم فاطمه (سلام‌الله‌علیها).

هوش مصنوعی: شجاع همچون نیاکان نیکوکار خود، با افتخار مانند انسان‌های پاک و درستکار باشید.

هوش مصنوعی: پس از آنکه خانواده‌اش را کشته شده دید، درد و اندوهی عمیق در درونش احساس کرد و آهی سرد از دل برآورد.

هوش مصنوعی: مردی مخالف با دلbroken به حضور پادشاه دین آمده و با حالتی غمگین و دردمند، سرش را به نشانه تسلیم بر زمین گذاشته است.

هوش مصنوعی: زمین با بارش باران مانند مرواریدهای درخشان زینت می‌یابد و خاک به عطر خوشی مانند عطر عنبر آغشته می‌شود.

هوش مصنوعی: ای شاه بزرگوار، تو که تاجی را به سر داری که یادگار پیامبر و علی (علیه‌السلام) است، بر ما توجه کن.

هوش مصنوعی: تو برای ما مانند پدری مهربان هستی که در هر 순간 از ما مراقبت می‌کنی و به شادی و غم‌های‌مان اهمیت می‌دهی.

هوش مصنوعی: ما به سرزمین خود، که در واقع خاکِ پای توست، افتخار می‌کنیم. ای داورِ عدالت، نگاه کن!

هوش مصنوعی: فقط حیدری‌های آزاد و بزرگ‌مردان از میان خانواده و هم‌خون‌ها باقی ماندند.

هوش مصنوعی: ابتدا مرا به خود وابسته کن، از این خانواده‌ی با افتخار و مشهور.

هوش مصنوعی: بفرما تا من به میدان بروم و جلوی بداندیشان را بگیرم و از جنگ جهانی جلوگیری کنم.

هوش مصنوعی: من با دستان خود و قدرتی شگرف به یاد حماسه‌ها و نبردهای علی (ع) از جان خود مایه می‌گذارم.

هوش مصنوعی: از آن moment که برای تو فدای جانم شوم، شاد از این احساس می‌شوم که از خودم بی‌نیازم.

هوش مصنوعی: وقتی در این میدان نبرد آن حالت پیش می‌آید که برادرش پشت او قرار گیرد، دیگر هیچ کاری از آن برنخواهد آمد.

هوش مصنوعی: ما به جای پدرانمان در جنگ می‌جنگیم؛ از خود برو، رنگ یال را تغییر بده.

هوش مصنوعی: بهتر است که ای پادشاه، من و چند نفر از فرزندان حسن (ع) اینگونه باشیم.

هوش مصنوعی: از میان عموزاده‌ها و بستگان نزدیک، بهتر است که برای یاری و کمک به شاه جلوتر بیاییم و از دیگران سبقت بگیریم.

هوش مصنوعی: وقتی که رهبر دین سخنان او را شنید، مانند اینکه جانش را در آغوش گرفت.

هوش مصنوعی: برادر فرخ او را به یاد آورد و از چشمانش اشک خونین جاری شد.

هوش مصنوعی: زمانی به آواز و سرود سرشار از شادی و نشاط می‌پرداخت، اما حالا تن او به شدت بی‌تاب و ناآرام شده است.

هوش مصنوعی: او به نوبهار زیبا می‌گوید: ای درخت سرو خوش قد و قامت، به باغ دلم خوش آمدی.

هوش مصنوعی: ستاره‌ای بلند در آسمانِ عظمت مانند گلی شکفته در باغی از افتخار و جلال است.

هوش مصنوعی: شما یادگاری از پدرم هستید و نشانه‌ای از صبر و آرامش دل ناآرام من.

هوش مصنوعی: چشمم به زیباترین چهره‌ات افتاده و دل من به خاطر زیبایی موهایت اسیر شده است.

هوش مصنوعی: وقتی به چهره تو نگاه می‌کنم، یاد چهره برادرزاده‌ام می‌افتم.

هوش مصنوعی: چگونه فرزندان با ارزش او را جوانان آزاد نام می‌برند؟

هوش مصنوعی: می‌فرستم که با خونشان، دشت به جایی تبدیل شود که پر از آب است و تیرها به سمتشان برود.

هوش مصنوعی: از من درخواست نکن که در این موضوع به تو کمک کنم، چون زخمی بر دل من وجود دارد و نمی‌خواهم بر آن زخم نمکی بریزی.

هوش مصنوعی: شهزاده به او گفت: ای پناه دینی، دیگر از من غم و ناراحتی نخواه.

هوش مصنوعی: همه همراهان از این خانه‌ی پر درد و رنج رفتند و از آسیب‌ها و سختی‌ها نجات پیدا کردند.

هوش مصنوعی: غم از دست دادن آنها باعث شده است که آرامش از من برود و این واقعه، اندوهی عمیق و ماندگار در دل من ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: ما راه دیگری جز این نداریم و اگر بخواهیم زودتر به نتیجه برسیم، فقط درد و غم بیشتری نصیب‌مان خواهد شد.

هوش مصنوعی: نفرین بر کسی که به چشمان گریان من توجهی نکرد و من به خاطر درد و غم، جانم در آتش است.

هوش مصنوعی: ای که دل مرا نشکن، چون شکستن دل یتیمان بی‌پدر جایز نیست.

هوش مصنوعی: وقتی پادشاه آن همه گريه و زاری را دید، به صحبت زیبا و نرمش پی برد و متوجه شد که او چقدر خوب می‌تواند حرف بزند.

هوش مصنوعی: او را در آغوش گرفت و با محبت با او رفتار کرد، مانند اینکه جانش را از وجود خود جدا کرده و به او بخشید.