هوش مصنوعی: او را با چهره‌ای زیبا و مانند نقره نمایش داده‌اند، که رنگش به خاطر خون قربانی تغییر کرده است.

هوش مصنوعی: گلی که از خون رنگین شده، مانند ارغوان زیباست و نشانه‌های داغش مانند لاله در دل باغ بر جای مانده است.

هوش مصنوعی: تمام وجود آن چهره زیبا مانند یوسف، که در دست گرگ‌ها گرفتار شده است، به زیبایی می‌درخشد.

هوش مصنوعی: او به لیلی نگاه کرد و از غصه دست بر سر گذاشت و اشک ریخت.

هوش مصنوعی: او گفت که، پسر عزیز، تو فرزند پادشاهی و برادر شاه هستی.

هوش مصنوعی: محبوب من، روشنی و شادی دل من، غم تو قدرت و توان من را گرفته است.

هوش مصنوعی: حالا که تو دور از منی، بینایی من تحت تاثیر غم تو قرار گرفته و توانایی‌ام را از دست داده‌ام.

هوش مصنوعی: تو اکنون از من دور شده‌ای و من از بی‌تابی نمی‌توانم تحمل کنم، چون مانند یک تیر به قلبم نشسته‌ای و مانند یک دشمن در میانت قرار گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: بسیار به یاد نمی‌آورم که چگونه دوباره بازگشتی، نمی‌دانم چطور در دل درد و اندوه فرو رفتی.

هوش مصنوعی: چه کسی بر بدنت این همه زخم زده است که بر مادرت رحم نکرده است؟

هوش مصنوعی: این بدن که به نرمیش از برگ گل زیباتر است، چرا این همه زخم و آسیب را تحمل کرده است؟

هوش مصنوعی: دست پلید و شیطانی را از خود دور کن که مانند تیری به طرف تو نشانه رفته است.

هوش مصنوعی: خداوند نتوانست لطف و رحم خود را به یک چنین قامت خوش‌ساختی که مانند کمانی است، نازل کند.

هوش مصنوعی: در آن لحظه که تو در میدان بودی، آرزو داشتم که کاش جسم و وجودت بدون جان می‌شد.

هوش مصنوعی: وقتی که فرزندم را به آغوش بگیرم، از اندام تو انتقام می‌گیرم و خنجر کینه را به کار می‌برم.

هوش مصنوعی: با اشک‌هایم لباس تو را می‌شویم و خون را از چهره‌ات پاک می‌کنم.

هوش مصنوعی: من به زخم‌های تو دارویی از اشک می‌زنم و کنار تو می‌نشینم مثل یک پزشک که در کنار بیمار خود است.

هوش مصنوعی: ببینم که آیا آن چهره و موهایی که بو و رنگش از گل و مشک بهتر است، می‌تواند دل مرا شاد کند؟

هوش مصنوعی: آه از این چهره‌ی زیبا و چون بهار که آن را در میان خاشاک و خار قرار دهند.

هوش مصنوعی: چه جای تأسف دارد بدنی قوی و نیرومند که به خاطر یک ضربه از سم اسب آسیب می‌بیند.

هوش مصنوعی: افسوس به حال سنبل زیبا که با خنجر تیز و تند آبش را بریده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی آزاده ناراحت و بی‌تاب بود، به سوی مادرش آمد و او را با احساس تنگی در آغوش گرفت.

هوش مصنوعی: مادر، او به تو می‌گوید که خداوند غم را به تو عطا کرده است، پس در این درد و رنج شکیبایی و صبر داشته باش.

هوش مصنوعی: بدان که هر وقت در مورد من چیزی بگویی، آن را خواهی شنید.

هوش مصنوعی: زمانی که مرا در وضعیت نامناسب و در حالی که در خون و خاک خوابیده‌ام ببینی، هرگز لباس خود را پاره نکن.

هوش مصنوعی: مبادا فریاد بزنی و همچون پرنده‌ای بی‌پناه، سر از خود بگشایی و زیبایی چهره‌ات را مختل کنی.

هوش مصنوعی: زیبای من، بعد از مرگ من، به خون من نمال چهره‌ات را و دل خود را به هم نزن.

هوش مصنوعی: اگر از ناراحتی تو دشمن شاد شود، غم و اندوه شاه بیشتر خواهد شد.

هوش مصنوعی: پس از آن که مرا به قتل برسانند، شاه شادمان با سرشار از احساسات و با اشک و ناله به سوی خیمه می‌آید.

هوش مصنوعی: لبخند بزن و چهره‌ات را باز کن تا به زیبایی‌ات نگاه کنم و با محبت به تو توجه کنم.

هوش مصنوعی: تو او را دلداری بده و به خاطر مرگ من، صبرش را تضعیف نکن.

هوش مصنوعی: بدان که برای او گریه کن، زیرا آسمان و زمین نیز به خاطر او در حال گریه‌اند و از این روست که آن‌ها هم حزن و اندوه دارند.

هوش مصنوعی: تا جایی که می‌توانی، ناله و فریاد کن و به آنچه هستی، ننازی. تنها بر روی نام نیکو و شادی تمرکز کن.

هوش مصنوعی: نباید به خاطر من گریه کنی، چون برای من مرگ نیز سزاوار نیست و نیازی به توجه و دل‌سوزی ندارم.

هوش مصنوعی: کسی که با دل خوش و آزاد به سوی عروسی می‌رود و شادی را به خانه می‌برد.

هوش مصنوعی: نزار برای من غم و اندوه برافراز، زیرا این زمان جشن و شادمانی من است و نباید نگران باشی چون گاهی خوشبختی من به اوج می‌رسد.

هوش مصنوعی: به فکر این نباش که مرگ من را می‌کشد، چون در واقع این مرگ، در آزادی و نجات من نهفته است و بنابراین می‌توان گفت که چنین از دنیا رفتن، برای من نوعی زندگی است.

هوش مصنوعی: او این را گفت و مانند سرو بلند شد و بر روی زین نشسته، مانند پرنده‌ای به پرواز درآمد.