هوش مصنوعی: کسی را می‌شناسم که رازها را بدون دروغ می‌پذیرد و هر کسی که دارای نور و روشنی در دلش باشد، او را درک می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که سی سال از عمرم گذشت، با مشکلات و غم‌های زیادی روبرو شدم.

هوش مصنوعی: از ستم و فشار زندگی، غم و اندوه مرا تحت فشار و ناچار کرده و به خانواده و وابستگانم وابسته ساخته است.

هوش مصنوعی: در زندگی، به قدری از امکانات و نعمت‌ها بی‌بهره‌ام که مانند درخت سرو بلند و بی‌نظیر، حتی یک میوه هم ندارم.

هوش مصنوعی: کاش دستم خالی بود و نیازی به وام نداشتم، چون این وام باعث شده خواب و خوراکم حرام شود.

هوش مصنوعی: زمانی که امیدم از هر سو قطع شد، جز این راه چاره‌ای برای خود ندیدم.

هوش مصنوعی: من به درگاه شاه شهید پناه می‌برم و با امید و آرزو دست به دامن او می‌زنم.

هوش مصنوعی: یک شب برای حل مشکل خود به جایی پناه بردم و از آن کمک خواستم.

هوش مصنوعی: ای روح بزرگ و پاک، از فقر و تنگدستی من را نجات بده.

هوش مصنوعی: در حال صحبت کردن بودم و اشک می‌ریختم. خیلی ناراحت و خشمگین بودم از اینکه بخت من خوب نیست و همیشه دچار بدشانسی هستم.

هوش مصنوعی: در آن لحظه، فکر و خیال و دل‌مشغولی‌هایم بر اندوهم افزود و از شدت غم، خوابم را گرفت.

هوش مصنوعی: من یک مهمانی دیدم که مانند بهشت بود و تو گفتی که آن از نوشیدنی‌های بهشتی ساخته شده است.

هوش مصنوعی: درون جوی، همچون لعل مذاب، شکر، شیر، عسل و شراب روان است.

هوش مصنوعی: در مورد ویژگی‌های آن جمع خاص چه بگویم؟ همین کافی است که در کنار شخصیت‌های برجسته و ویژه برپا شده است.

هوش مصنوعی: در آنجا دیس‌های طلایی وجود دارد که پر از میوه‌های خوشمزه‌ای مانند نارنج، لیمو، سیب و انار است.

هوش مصنوعی: تمام میوه‌های بهشتی از درختی که برای مردم نیکبخت مناسب نیستند.

هوش مصنوعی: در آن مکان جوانان زیبا، مانند گل‌های بهاری در باغ دوستی و محبت هستند.

هوش مصنوعی: ابر در بالای آن بزم زیبا، مانند فضای یک تخت باشکوه و ساخته شده از پیروزه، در زیر پاهای کسی قرار دارد.

هوش مصنوعی: بدان که یکی پادشاه در جایی نشسته است که چهره خدا از چهره او نمایان است.

هوش مصنوعی: من به عنوان یک استاد مانند گدایان به در یکی از مجالس ایستاده‌ام و او بر من نگاهی انداخت.

هوش مصنوعی: زمانی که شاه از من خواست که اجازه ورود به آن مهمانی را بگیرم، با حالتی غمگین و دلگیر به آنجا رفتم.

هوش مصنوعی: مرا با لطف و محبت پذیرایی کردند و در آن مهمانی، من را بهتر شناختند.

هوش مصنوعی: از کسی پرسیدم که این محفل زیبا متعلق به چه کسی است و نام آن چیست.

هوش مصنوعی: گفتند این مجلس، محل کربلاست و خداوند، آن پادشاهی است که اهل ولایت و سرپرستی است.

هوش مصنوعی: این گروه از یاران او هستند که در دشت سختی و بلا، جان خود را نثار او می کنند.

هوش مصنوعی: در آن لحظه ناگهان پادشاه خوشبخت نگاهی پر از محبت به من افکند.

هوش مصنوعی: وی گفت: ای مرد خسته، تو از دوران ظالم بسیار غم دیده‌ای.

هوش مصنوعی: من از هر آنچه که داری، به آینده‌ات امیدوارم و آرزو دارم که هر آنچه خواسته‌ات هست، به تو برسد.

هوش مصنوعی: وقتی اینچنین دیدم که در مقابل شاه با عظمت او، احساس ناتوانی می‌کنم، به خودم محبت می‌ورزم.

هوش مصنوعی: گفتم که ای یاری‌دهنده، همه به سمت تو روی می‌آورند و خواسته‌هایشان را از تو طلب می‌کنند.

هوش مصنوعی: دو چیز از بخشش تو به من رسیده است؛ یکی این که پر بودن زندگی‌ام را از دست داده‌ام و دیگری این که کم‌کم به آرامش رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر تو مرا به سخن گفتن واداری، زبانم را زیبا و روان می‌کنی.

هوش مصنوعی: می‌خواهم نام تو را بنویسم و در هر روز و شب به ستایش تو بپردازم.

هوش مصنوعی: او گفت آنچه که تو خواسته بودی را به من داده است و زبانم را برای بیان آنچه در دل دارم، باز کرده است.

هوش مصنوعی: در این مسیر، خداوند پشتیبان توست و من نیز به عنوان درد و رنج حاضرم تا به تو کمک کنم و دنیا به عنوان یاری کننده‌ات در کنارت است.

هوش مصنوعی: سپس آن پادشاه بزرگ، چندین لیمو و رمان را از سفره برداشت.

هوش مصنوعی: یکی از بزرگان، چیزی را به دست یکی از افراد معین داد و او نیز همان چیز را به دیگران منتقل کرد.

هوش مصنوعی: من همان مرد نیکویی هستم که همه آن ارزش‌ها و ویژگی‌ها در نظر من همچنان بر زمین باقی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: یک خوشه از خرمن برداشت کردم که به دور من می‌چرخید، سرخی‌اش شبیه انار و زردی‌اش شبیه لیمو بود.

هوش مصنوعی: تمام میوه‌ها در آن جمع که به خاطر مهربانی شاه به دست آمده‌اند، در حقیقت به خاطر من بد شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی نور محبت و محبت پادشاه بر من تابید، همه وجودم پر از روشنی و نور شد.

هوش مصنوعی: یک زمانی بسیار نیازمند و تشنه بودم، اما اکنون سیراب و راضی‌ام. از یک موجود کوچک و ناچیز به وجودی بزرگ و درخشان تبدیل شدم.

هوش مصنوعی: من از وجود خاکی‌ام دوباره جان تازه‌ای یافتم و سرم به لطف داور، به تاج و افسر زینت داده شد.

هوش مصنوعی: دوصد بار شکر که در محفل من، نور حسینی باعث روشنی دل من شد.

هوش مصنوعی: خدا را شکر می‌کنم که بخت خوب من بیدار بود و آن شب یارم را در خواب دیدم.