هوش مصنوعی: عید قربان فرا رسیده است، ای محبوب من، به خاطر تو جانم را فدای تو می‌کنم. و در این روز، برای من جامی از شراب بیاور که به خاطر وجود تو زندگی‌ام را نثار کنم.

هوش مصنوعی: هیچ کاری به اندازه فدا کردن جان برای دوستان، ارزشمند نیست. هر چه که دارم، عاشقانه فدای تو می‌شود.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که کیستم یا چه چیزی از خودم دارم. هر آنچه دارم، از خود توست و همه‌چیزم به تو مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: در محل عشق، دست و بازوی سرنوشت را می‌بوسم، حتی اگر روزی خنجر تیز تو را به گردنم بگذارد.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، من به شهیدان افتخارها را نشان می‌دهم، اگر به دامان تو بنگرم و ببینم که به خون خود رنگین شده است.

هوش مصنوعی: دلم در بیابان یاد و تمنا، به دانه و دام تبدیل شده است؛ خال زیبای تو و گیسوی مشکینت، برایم همچون نشانه‌های عشق در این دشت بی‌پایان هستند.

هوش مصنوعی: من چون پرنده‌ای زخمی و بی‌پرواز در خون خود غوطه‌ورم، در درون سینه‌ام به خاطر آرزوی دیدار مژگان تو بی‌تاب و ناتوانم.

هوش مصنوعی: اگر در بهشت، ماری وجود ندارد، پس چرا زلف تو مانند آن مار در بهشت جلوه می‌کند؟

هوش مصنوعی: من به خاطر اشتیاقی که به تو دارم، مانند مروارید و مرجان، هر روز و شب اشک می‌ریزم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به فکر خشم بزرگ‌مردان آزاد و قدرتمند نبود، اما من شگفت‌زده‌ام از کارهای دلربایی که تو انجام می‌دهی.

هوش مصنوعی: این بیت به ستایش شخصی می‌پردازد که در مقام و منزلت بالایی قرار دارد. شاعر از محبوبیت و زیبایی او سخن می‌گوید و بیان می‌کند که این شخص به اندازه‌ای ارزشمند است که آسمان (گردون) او را گنجینه‌ای گرانبها می‌داند. به نوعی، این فرد از نظر شاعر در مرتبه بسیار برجسته‌ای قرار دارد و برای او احترامی ویژه قائل هستند.

هوش مصنوعی: منشی آسمان به او می‌گوید که من همان کسی هستم که از خرمن اندیشه‌هایت خوشه‌ها را می‌چینم و ستایش‌هایت را می‌نویسم.

هوش مصنوعی: او به او می‌گوید: من در آسمان منزلت را روشن می‌کنم و از نور آفتاب ذهن روشن تو بهره‌مند می‌شوم.

هوش مصنوعی: سعد اکبر می‌گوید که من آن بنده خوش‌شانس هستم که با چشمانم به دور از ایوان تو نظاره می‌کنم.

هوش مصنوعی: در این بیت، گوینده به شخصی می‌گوید که هنگامی که او اشک‌هایش را می‌ریزد و غم و دردش را ابراز می‌کند، از خود می‌پرسد که دلیل این احساسات عمیق و اندوهناک چیست. به نوعی، او به زیبایی و لطافت وجود آن شخص اشاره می‌کند و به تضاد میان درد خود و زیبایی او اشاره کرده و می‌خواهد بفهمد که این احساسات چگونه با زیبایی او ارتباط دارد.

هوش مصنوعی: ای آسمان بزرگ و باعظمت، که شایسته است اگر بگویم، کیوان (سیاره زحل) به عنوان خدمتکار و دربان تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: روح قاآن به بیابان عدم می‌رود و از شرم در مقابل بی‌پایانی بخشش تو، سجده می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی‌های چهره‌ات را نپوشانی و به چین و چروک‌های صورتت اهمیتی ندهی، مردم جهان به نوعی به تو توجه خواهند کرد و به میهمانی تو خواهند آمد.

هوش مصنوعی: اگر تو در بهشت و نعمت‌ها در کنار من باشی، حتی اگر بگویی که من عاشق تو نیستم، باز هم بهشت تو جای من خواهد بود و جدایی‌ات جهنم خواهد بود.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به مقام فرماندهی نشستی، هر گردنکشی از سر obedience به سر فرود می‌آورد و تسلیم می‌شود.

هوش مصنوعی: کرمانشاه اکنون مانند باغی از عدالت است که در این زمان شکوفا و پرثمر شده است.

هوش مصنوعی: تو علی و فرزندان او را در دین حق پیروی می‌کنی، و ایمان تو شفاعت‌کننده گناهان تو در روز قیامت خواهد بود.

هوش مصنوعی: چه کسی به سوزش آتش جهنم توجه دارد زمانی که چشمان گریان تو تا صبح نمی‌خوابند؟

هوش مصنوعی: شما به شکلی زیبا و دلنشین رحمت الهی را با محبت امام علی (ع) پوشانده‌اید، تا در روز قیامت کسی نتواند زیبایی و شکوه واقعی شما را در حالت عریانی ببیند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در دنیای علم و دانش استعداد و هنر خود را به نمایش بگذارد، در نبرد با چالش‌ها و دشواری‌ها قوی‌تر می‌شود و از سلاح‌های دفاعی خود دست می‌کشد.

هوش مصنوعی: تو نه تنها مرد شراب و می‌کشی، بلکه آنچه که برای تو کافی است، آتش عشق و درد جدایی‌ است که سینه‌ات را مانند کباب در تنور داغ می‌کند.

هوش مصنوعی: هر زمان که صبح روشنی از شرق برمی‌خیزد و خورشید نور خود را می‌تاباند، عشق و زیبایی چهره‌ات در ذهنم می‌تابد.

هوش مصنوعی: به خود ببال که الهامی از بلندی‌ها به مرد شیروان داری، چرا که ستایش از صدر، زینت بخش دیوان تو خواهد بود.