ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ٧٣۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ندیدم من از آدمی هیچکس</p></div>
<div class="m2"><p>که اخلاق او جمله باشد نکو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هنرمند را اینقدر بس بود</p></div>
<div class="m2"><p>که گویند اینست و بس عیب او</p></div></div>

شمارهٔ ٧٣۵

ندیدم من از آدمی هیچکس
که اخلاق او جمله باشد نکو
هنرمند را اینقدر بس بود
که گویند اینست و بس عیب او

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر بیان می‌کند که هیچ فردی را ندیده است که اخلاقش کاملاً خوب و بی‌نقص باشد. او اشاره می‌کند که برای هنرمند کافی است که بگویند او همین است و تنها عیبش همین است. به عبارت دیگر، هیچ کس کامل نیست و همه افراد دارای نقص‌هایی هستند.

شمارهٔ ٧٣٣

شمارهٔ ٧٣۴

هوش مصنوعی: من هیچکس را از بین انسان‌ها ندیده‌ام که تمام اخلاقش نیکو باشد.

که اخلاق او جمله باشد نکو

هوش مصنوعی: این هنرمند فقط به همین اندازه راضی است که بگویند همین است و این تنها نقطه ضعف اوست.

هنرمند را اینقدر بس بود

که گویند اینست و بس عیب او

شمارهٔ ٧٣۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده