هوش مصنوعی: مدتی به خاطر ظلم و بدعهدی روزگار، حالتی داشتم که نمی‌توانستم تفاوتی میان روز و شب احساس کنم.

هوش مصنوعی: اکنون به گونه‌ای شده که در نگاه من، شب تار مانند روز، سفید و کافورگون به نظر می‌رسد و عطر عنبرش را از دست داده است.

هوش مصنوعی: با وجود چالش‌های زندگی و البته برکت خداوند، این بار خوشبختی و شادمانی بر ناامیدی و غم غلبه پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: زمان سختی‌ها و ظلم‌ها به پایان رسید و به لطف خداوند، اکنون از میوه‌های دلپذیر و شیرین برای من مانند خرما می‌چشد و بهره‌مند می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر آسمان دور و زمان به من وفا کند، در آن صورت، هیچ کس از عجم یا عرب نمی‌تواند دلیل این وفا باشد.

هوش مصنوعی: ما باید بار مسئولیت و زحمت خود را به دوش بکشیم و از کسی انتظار کمک نداشته باشیم، چون تنها خداست که هیچ کس نمی‌تواند او را تنها به عنوان قضاوت یا دلیل در مشکلات قرار دهد.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ به من با مهربانی نگاه کرده است و این که من اکنون در چنین وضعی هستم، واقعاً شگفت‌انگیز است که چگونه از لطف او به من رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر کسی بدخواه من باشد و زور و حسد خود را بر من بگذراند، این احساسات من را آزرده و رنجیده می‌کند.

هوش مصنوعی: نور ماه کامل در تاریکی شب در حالی که درون خود را تحمل می‌کند، هنوز هم بر چوب نازکی می‌تابد.

هوش مصنوعی: خدا را شکر که این موضوع پنهان نیست و در دنیا برای همه آشکار است، در خوبی و پاکی ویژگی‌ها و درستی نسب.

هوش مصنوعی: شعر او آنچنان زیبا و با ارزش است که حتی نثر من هم نمی‌تواند به پای آن برسد. او به خاطر نسب و خاندانی که دارد، به زیبایی‌‌اش افزوده شده است.

هوش مصنوعی: اگر به کمکی نیاز داری، باید از خداوند بخواهی، نه از مخلوقان. گشایش امور از دست انسان‌ها نیست.

هوش مصنوعی: اگر بر روی آتش دل خود آبی نریزی، زندگی‌ات را از دست افرادی که در سطح پایین هستند، می‌تراشی. اگر جانت به خطر بیفتد، به خودت برمی‌گردد.