هوش مصنوعی: ای جوان خوشبخت، تو که در مکان رازآلود جهان، نظر و رهنمود پیر و باتجربه‌ات پرده از پدیده‌های پنهان برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: در دنیای عدالت، مانند موسی که معجزه‌ی تبدیل عصا به ید بیضا را انجام داد، وقتی گوسفند را از چنگ گرگ نجات می‌دهد، مهربانی شعیب را مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که تو بر تخت سلطنت نشسته‌ای، من همچنان در مقام خدمت و بندگی ایستاده‌ام، مانند صهیب که همیشه آماده خدمت است.

هوش مصنوعی: در دوران جوانی، تمام زیبایی‌ها و روشنایی‌هایم از بین رفت، اما اکنون با رسیدن به سنین بالاتر، مانند شب تاریک که به وسیله نورهایی روشن می‌شود، از تجربه‌های زندگی و دانشی که به دست آورده‌ام، خوشحالم.

هوش مصنوعی: پیش از این تو به من توجه بیشتری داشتی، اما حالا در این دعاهایی که من می‌کنم، انگار کمتر به من اهمیت می‌دهی، ای مولای من.

هوش مصنوعی: مدت زمانی را در سکوت و تنهایی به فکر فرو رفتم و به خودم مشغول شدم. در این حال احساس کردم که به عمق وجود خود نفوذ کرده‌ام و چیزهایی را درون خود کشف کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در وجود خودم هیچ چیزی جز هنر را سبب رنج و اندوه نمی‌بینم، و این هنر نیز نزد تو عیب محسوب می‌شود.