ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ١۵۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر جهانی ز دست تو برود</p></div>
<div class="m2"><p>مخور اندوه آن که چیزی نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عالمی نیز ار بدست افتد</p></div>
<div class="m2"><p>هم مشو شادمان که چیزی نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بدو نیک جهان چو برگذر است</p></div>
<div class="m2"><p>در گذر از جهان که چیزی نیست</p></div></div>

شمارهٔ ١۵۶

گر جهانی ز دست تو برود
مخور اندوه آن که چیزی نیست
عالمی نیز ار بدست افتد
هم مشو شادمان که چیزی نیست
بدو نیک جهان چو برگذر است
در گذر از جهان که چیزی نیست

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که اگر چیزی از دست برود یا از دست ما خارج شود، نباید ناراحت شویم؛ زیرا در واقع هیچ چیز دائمی نیست. حتی اگر عالمی به‌دست آید، نباید شادمان شد چون همه چیز در گذر است و در نهایت ارزش چندانی ندارد. زندگی و جهان مانند برگ درختی هستند که به سرعت می‌گذرند و هیچ چیز را نباید جدی گرفت.

شمارهٔ ١۵۴

شمارهٔ ١۵۵

هوش مصنوعی: اگر همه چیز از دستت برود، ناراحت نشو چون در حقیقت هیچ چیز ارزش غصه خوردن ندارد.

مخور اندوه آن که چیزی نیست

هوش مصنوعی: اگر انسانی نیز به دست تو بیفتد، مبهوت نشو و خوشحال نکن چون آنچه به دست آورده‌ای، ارزش چندانی ندارد.

هم مشو شادمان که چیزی نیست

هوش مصنوعی: جهان به تازگی و خوبی مانند یک گذرگاه است و وقتی از آن عبور می‌کنیم، درمی‌یابیم که در واقع چیزی در آن وجود ندارد.

بدو نیک جهان چو برگذر است

در گذر از جهان که چیزی نیست

شمارهٔ ١۵۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها