گنجور

شمارهٔ ١۴۴

فرهاد خویش کرد مرا ماه چهره ئی
شیرین لبی که خسرو خوبان برزنست
مثلش ز آدمی نتوان یافت بهر آنک
با حور و با پری بگه حسن برزنست
بس نازک و لطیف زنی خواستست لیک
او را هزار فخر بهر شیوه برزنست

اطلاعات

وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

فرهاد خویش کرد مرا ماه چهره ئی
شیرین لبی که خسرو خوبان برزنست
هوش مصنوعی: فرهاد به خاطر چهره زیبا و لب‌های شیرین آن معشوقه، دچار عشق و وابستگی عمیقی شده است. این معشوقه به حدی دلرباست که او را در زمره بهترین‌ها قرار می‌دهد.
مثلش ز آدمی نتوان یافت بهر آنک
با حور و با پری بگه حسن برزنست
هوش مصنوعی: شخصیتی مانند او را در میان انسان‌ها نمی‌توان پیدا کرد، زیرا او دارای زیبایی است که حتی با پری‌ها و حورها نیز قابل مقایسه است.
بس نازک و لطیف زنی خواستست لیک
او را هزار فخر بهر شیوه برزنست
هوش مصنوعی: زن بسیار نازک و لطیفی را می‌خواهد، اما او به خاطر شیوه‌های مختلفی که دارد، هزاران قدرت و فخر را در خود می‌بیند.