ابن یمین » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جبیب یار پاکدامن مطلع روز منست</p></div>
<div class="m2"><p>دیدن رویش نشان بخت فیروز منست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>فال فرخ از رخ و زلفش همی گیرم از آنک</p></div>
<div class="m2"><p>این شب قدر من و آن روز نوروز منست</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>خط مخوان نقشی که بر سطح مهش بینی از آنک</p></div>
<div class="m2"><p>آینه است آن روی و زنگش آه دلسوز منست</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>گر فشانم جان بر او پروانه وش عیبم مکن</p></div>
<div class="m2"><p>روی شهر آرای او شمع دلفروز منست</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>هر بدی کابن یمین را آید از جانان بسر</p></div>
<div class="m2"><p>گوید اصل شادی جان غم اندوز منست</p></div></div>

شمارهٔ ۴۲

جبیب یار پاکدامن مطلع روز منست
دیدن رویش نشان بخت فیروز منست
فال فرخ از رخ و زلفش همی گیرم از آنک
این شب قدر من و آن روز نوروز منست
خط مخوان نقشی که بر سطح مهش بینی از آنک
آینه است آن روی و زنگش آه دلسوز منست
گر فشانم جان بر او پروانه وش عیبم مکن
روی شهر آرای او شمع دلفروز منست
هر بدی کابن یمین را آید از جانان بسر
گوید اصل شادی جان غم اندوز منست

شمارهٔ ۴۰

شمارهٔ ۴۱

جبیب یار پاکدامن مطلع روز منست

دیدن رویش نشان بخت فیروز منست

فال فرخ از رخ و زلفش همی گیرم از آنک

این شب قدر من و آن روز نوروز منست

خط مخوان نقشی که بر سطح مهش بینی از آنک

آینه است آن روی و زنگش آه دلسوز منست

گر فشانم جان بر او پروانه وش عیبم مکن

روی شهر آرای او شمع دلفروز منست

هر بدی کابن یمین را آید از جانان بسر

گوید اصل شادی جان غم اندوز منست

شمارهٔ ۴۱

اطلاعات