هوش مصنوعی: اگرچه از نگاه مست او شکایت دارم، اما این ناراحتی بی‌فایده است، مانند خطی که یک هندوئی بر روی آب بکشد.

هوش مصنوعی: در خم‌های زلف او، دل پریشان و گم شده‌ام را مانند گوی می‌بینم که همواره در حال چرخش و نوسان است.

هوش مصنوعی: اگر عقل در کار باشد، عشق او قابل قبول است. چگونه می‌توان نور خورشید را در دل گل پنهان کرد؟

هوش مصنوعی: اگر نتوانم روی او را به خاطر ادب و احترام ببینم، می‌توانم خیال او را ببینم. افسوس که در خواب هم این امکان نیست.

هوش مصنوعی: من به او گفتم که با چشمانش به من ننگرد، زیرا هر چه در این رابطه بگوید، خود را در زلفش نهان کرده است.

هوش مصنوعی: اگر کسی در طول عمرش به مدت کوتاهی با من همراه باشد، همچنان که عمر در گذر زمان سرعت می‌گیرد، او نیز به زودی به سمت رفتن شتاب می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ماه نورانی از زیبایی خود آگاه نیست و در زیر نور او، عشق به مانند کتان در پرتو نور مهتاب نرم و لطیف شده است.