ابن یمین » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۴۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر که را در سر هوای چون تو دلداری بود</p></div>
<div class="m2"><p>جان فدا کردن درین ره کمترین کاری بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر رود سر در سر سودای وصلت باک نیست</p></div>
<div class="m2"><p>زین زیانها اندرین بازار بسیاری بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>دیدن روی تو میخواهد دلم ای کاشکی</p></div>
<div class="m2"><p>طاقت نور تجلی توأش باری بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>با تو چون پیوستم از دنیا بریدم بهر آنک</p></div>
<div class="m2"><p>زشت باشد گر بزیر خرقه زناری بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>چون دل دیوانه را زنجیر زلفت بند کرد</p></div>
<div class="m2"><p>عاقل ار پندش دهد بیهوده گفتاری بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>گر ببینم شمع رویش جان دهم پروانه وار</p></div>
<div class="m2"><p>کمتر از پروانه بودن کمترین کاری بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>جان فشانی باید از ابن یمین آموختن</p></div>
<div class="m2"><p>هر کرا در سر هوای چون تو دلداری بود</p></div></div>

دیوان اشعار ابن یمین فریومدی (از روی نسخه قدیمی مورخ به سنه ۹۲۱ هجری قمری) - ابن یمین فریومدی - تصویر ۳۱۲

شمارهٔ ۱۵۰

هر که را در سر هوای چون تو دلداری بود
جان فدا کردن درین ره کمترین کاری بود
گر رود سر در سر سودای وصلت باک نیست
زین زیانها اندرین بازار بسیاری بود
دیدن روی تو میخواهد دلم ای کاشکی
طاقت نور تجلی توأش باری بود
با تو چون پیوستم از دنیا بریدم بهر آنک
زشت باشد گر بزیر خرقه زناری بود
چون دل دیوانه را زنجیر زلفت بند کرد
عاقل ار پندش دهد بیهوده گفتاری بود
گر ببینم شمع رویش جان دهم پروانه وار
کمتر از پروانه بودن کمترین کاری بود
جان فشانی باید از ابن یمین آموختن
هر کرا در سر هوای چون تو دلداری بود

شمارهٔ ۱۴۸

شمارهٔ ۱۴۹

هر که را در سر هوای چون تو دلداری بود

جان فدا کردن درین ره کمترین کاری بود

گر رود سر در سر سودای وصلت باک نیست

زین زیانها اندرین بازار بسیاری بود

دیدن روی تو میخواهد دلم ای کاشکی

طاقت نور تجلی توأش باری بود

با تو چون پیوستم از دنیا بریدم بهر آنک

زشت باشد گر بزیر خرقه زناری بود

چون دل دیوانه را زنجیر زلفت بند کرد

عاقل ار پندش دهد بیهوده گفتاری بود

گر ببینم شمع رویش جان دهم پروانه وار

کمتر از پروانه بودن کمترین کاری بود

جان فشانی باید از ابن یمین آموختن

هر کرا در سر هوای چون تو دلداری بود

شمارهٔ ۱۴۹

اطلاعات