هوش مصنوعی: دوباره به دیدار شما آمده‌ام چون نمی‌توانم بیشتر از این دوری شما را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: بر روی سرم تاج و تخت سلطنت نبود، اما هیچ چیزی برایم دلپذیرتر از این نیست که دست و پایم بسته باشد و در کنارتان باشم.

هوش مصنوعی: وقتی از چشمانم، خون سیاه بریزد، مانند دواتی که جوهرش در می‌آید، من مثل قلمی که از دستور شما خط می‌کشد، سر به فرمانتان می‌گذارم و به اطاعت درمی‌آیم.

هوش مصنوعی: من با چشم‌های اشک‌آلودی که غم به خود گرفته است، بر خاک پای سگ دربان شما سجده می‌کنم.

هوش مصنوعی: صدف می‌تواند مروارید بسازد و احساس درد من را نشان دهد. وقتی که شما با لبخند و زیبایی‌تان درخشش لعل را به نمایش می‌گذارید، باعث می‌شوید که در درون من احساس زیبایی و شگفتی بوجود آید.

هوش مصنوعی: اگر عشق و آرزو وجود نداشت، پس چرا ابن یمین این همه حسادت و کینه را از رقبا به دل می‌گیرد؟