هوش مصنوعی: نرگس چنان زیبا و فریبنده است که گویا چشمان تو به او خیره شده و او را می‌نگرد.

هوش مصنوعی: چشمان نرگس، که نماد زیبایی و هوشیاری است، هرگز از تماشای چهرهٔ زیبا و خوش‌رنگ تو غافل نمی‌شود و همیشه بیدار و هشیار است.

هوش مصنوعی: قد تو به قد سروی سر به آسمان بلند است و به همین خاطر، سروها از زیبایی‌ات شرمنده‌اند و نمی‌توانند به تو نگاه کنند. نرگس نیز به خاطر این شکوه و زیبایی نمی‌تواند چشمش را به سمت تو بالا ببرد.

هوش مصنوعی: چشم زیبای تو که در چشمان من می‌درخشد، چقدر دلنشین و خوشایند است. لحظاتی شاد و سرزنده را در کنار دریا و در میان گل‌های نرگس سپری می‌کنیم.

هوش مصنوعی: من دلبستهٔ نرگس هستم، چرا که او با تمام زیبایی و جذابیتش می‌تواند حتی در میان آزادی‌ها، روح و جانم را به طرز خاصی تسخیر کند.

هوش مصنوعی: هر روز و شب برای خدمت به امام قائم در تلاش و زحمت هستم و سر به زیر، با تواضع و فروتنی در یک جا ایستاده‌ام، مانند نرگسی که در انتظار آب و هواست.

هوش مصنوعی: قائم و پیشوای آل محمد، کسی است که با قدم‌هایش، چشمی را که به او نگاه کند، همچون آیینه‌ای صاف و روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: ای کسی که در میان چمن، زیبایی‌ات بیشتر از گل‌هاست، لاله با تمام زیبایی‌اش، تنها سرود دل‌انگیز تو را می‌سراید.

هوش مصنوعی: اگر چهره زیبا و خوش‌رو تو در کنار لاله قرار بگیرد، لاله به خاطر زیبایی تو سرکشی و شادابی‌اش را کنار می‌گذارد.

هوش مصنوعی: اگر سر و جانی داشته باشی، مقام تو روزی را خواهد دید؛ اما بر سر نگذار تاجی که از گل نیرنگ ساخته شده است.

هوش مصنوعی: شاید از شمع زیبایی تو یاد گرفته که چطور درخشیده و نورانی است، مثل گل لاله که در کنار شمع درخشان است.

هوش مصنوعی: باد تو را بر روی آسمان می‌نشاند و محبتت همچنان بر روی گل‌های لاله در چمن باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر به دشت بروی و زیبایی‌های بهار را تماشا کنی، گل‌های لاله مانند ورق‌های زر بر روی سم اسب تو خواهند ریخت.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی در میدان کارزار، اسب تازی‌ات را به حرکت درآوری، نعل تو همانند عطر گل لاله، در دل دشمن نفوذ کرده و آن را زخمی می‌کند.

هوش مصنوعی: دیشب بر روی گل‌ها، پرنده‌ای زیبا با صدای دل‌انگیز خود اشعاری دربارهٔ عشق و زیبایی می‌سرود، و در آن اشعار، به تازه‌ترین گل‌های لاله اشاره می‌کرد.

هوش مصنوعی: مرغان چمن صفات زیبایی تو را می‌شنوند و می‌دانند، اما شناخت آنها از زیبایی تو به اندازه شناخت من نیست.

هوش مصنوعی: شب گذشته، نسیم صبحگاهی پرده‌ای از گل را کنار زد و آواز خوش پرنده‌ای، بر فراز منبر گل‌ها به گوش رسید.

هوش مصنوعی: خیلی از آنها در باغ گل نشسته‌اند و همه را مشاهده می‌کنند و دلشان به گل و زیبایی آن خوش است.

هوش مصنوعی: بلبل درباره زیبایی وجود تو بر روی گل‌ها صحبت می‌کرد و وقتی که نسیم وجود تو را احساس کرد، همانند آتش درون ظرفی از گل شگفت‌زده و گرم شد.

هوش مصنوعی: تو همچون نسیم صبحگاهی هستی که بوی خوش تو هوای دنیا را معطر کرده و جان‌ها را شاداب می‌سازد.

هوش مصنوعی: آرایش مو را زیبا کن و عمامه را بگشای، شکوه سنبل را در باغ بشکن و جلوه گل را به نمایش بگذار.

هوش مصنوعی: بنشین و منتظر بمان تا نسیم صبحگاهی از گلزار بیاید و زینت گل‌ها را بر سر و روی تو پراکنده کند.

هوش مصنوعی: به نوک نیزه، خطی بر لباس دشمن بزن، مانند اینکه گلبرگ گل را با چاقو پاره کنی.

هوش مصنوعی: تو هم علم و هم عمل و هم شجاعت را در خود داری؛ آنچه که بهترین‌ها به طور کلی دارند، تنها تو به تنهایی داری.

هوش مصنوعی: ای که با زیبایی و جاذبه‌ات در گلزار حضور داری، لطف تو باعث می‌شود نیلوفر آبی دوباره جوان و شاداب شود.

هوش مصنوعی: اگر نور خورشید بر لبه‌ی شمشیر تو بتابد و شعله‌ور شود، آن وقت به راحتی می‌تواند از خود و سپر نیلوفر دور شود.

هوش مصنوعی: چون نگهبانان باغ برای خدمت به تو آماده شده‌اند، کمر نیلوفر به نشانه وفاداری به تو بسته شده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به خوبی بر قامت تو لباس بیفکند مگر اینکه همانند نیلوفر زیبایی و طراوت داشته باشد.

هوش مصنوعی: دکمهٔ لباس تو به رنگ‌های سبز، عقیق و آبی است و گل‌هایی که در آن وجود دارند به زیبایی و رنگارنگی گل‌های صد ورق و لاله‌ها شبیه هستند و دیگر هیچ چیز به زیبایی نیلوفر نیست.

هوش مصنوعی: ای باغ زیبای چمن، جان من به عطر خوش تو خوشحال و شاداب است، همچنان که نیلوفر در باد صبحگاهی به تازگی می‌رقصد.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی که می‌وزد، بوی عطر تو را به یاد می‌آورد و مشک تو همچون بخورده‌ای در فضا پخش می‌شود. این عطر و بو از نفس تو نشأت می‌گیرد و باعث زیبایی و خوشبویی محیط می‌شود.

هوش مصنوعی: با نوشته‌های تو نمی‌توان به زیبایی‌های گل‌ها اشاره کرد و گلبرگ‌های تو نمی‌تواند عطر افشانی کند.

هوش مصنوعی: اگر موهای پرچین تو مانند مشک باشد، پس زیبایی‌اش همچنان در دل می‌ماند، حتی اگر سنبل (گل) درب را باز نکند.

هوش مصنوعی: نسیم بویی از نفس تو را به اطراف چمن برد و از آن لحظه، با نفس تو عطر مشک و بوی خوش سنبل را حس کرد.

هوش مصنوعی: سنبل خواسته بود که با نفس من همراه شود، اما من به او گفتم، آیا تو اینجا هستی؟

هوش مصنوعی: سنبل به دنبال آب و زیبایی از عشق توست و می‌گوید: لطف تو باعث می‌شود که من هم مانند تو که بنده‌ای، جستجو کنم.

هوش مصنوعی: با خط زیبایت مانند عطر خوش مشک می‌فروشی. به او گفتم که چقدر تو در عین خطا و اشتباه، زیبا و دلربا هستی.

هوش مصنوعی: از وزش نسیم وجود مهدی (عج) گل‌ها و گیاهان شاداب و تازه می‌شوند، مانند سنبلی که از خاک بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: تو که خاک پای تو از عطر سنبل خوشبوتر است و تصویر چهره‌ات از نور خورشید و ماه نیز زیباتر است.

هوش مصنوعی: ای گل زیبا و بدون خار، شبیه به گل های بهاری، تازه و شاداب و خوشبو، همچون چهره محبوبم.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر یک ستاره در آسمان شب اشاره دارد که بر دایره‌ای زنگاری می‌درخشد و بر فراز باغی سبز و خرم نمایان است. ستاره در این تصویر نمادی از زیبایی و روشنایی در دل تاریکی شب به شمار می‌رود، و به طور کلی حالت زیبایی و زندگی را در فضایی طبیعی به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: مهدی از محیط و تربیت تو یاد گرفت که چطور مکانی زیبا و با شکوه بر روی زمین بسازد؛ جایی که مثل طاقی از زینت‌های طبیعی و عطر گل‌ها باشد.

هوش مصنوعی: زرافشان به خود یاد گرفت که چگونه در چمن، گل‌های زیبا و باارزشی را بریزد و دینار سمن را به نمایش بگذارد.

هوش مصنوعی: سوگ بزرگانت به حال خود گریه می‌کنند؛ آن‌ها که مانند گل بنفشه به خجالت نشسته‌اند و منتظر توجه و مراقبت از سمن هستند.

هوش مصنوعی: ای مهدی، ای هدایت‌گر، در باغی که پر از نعمت است بگذار تا ذراتی از طلا بر سرت بریزد و زیبایی گل‌ها تو را فرا گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی چهره‌ات به مانند نرگس زیباست، این باعث شادابی دیدگان می‌شود، مثل سمن که با دیدن تو شاداب می‌شود.

هوش مصنوعی: چون گل، کر تتق سر از غنچه بیرون می‌آورد، وقتی زمانش برسد، حجاب غیب هم کنار می‌رود و تو با زیبایی خود به جلوه‌گری می‌پردازی.

هوش مصنوعی: هر شب با دل شاد و لبخند، به یاد تو و زیبایی‌ات می‌اندیشم، ای سرو زیبایی که به آرامی حرکت می‌کنی.

هوش مصنوعی: پایم در دامن تفکر و اندیشه‌ام درباره توست و سرم را از تفکرات به گریبان گل سوسن فرو برده‌ام.

هوش مصنوعی: موهای پیچیده و زیبای سنبل را باز کن تا باد، زلف‌های آشفته‌ی سوسن را به این سو و آن سو ببرد.

هوش مصنوعی: قلم با دندان سوسن تیز شده است تا بتواند زیبایی‌های تو را روی برگ‌های چمن بنویسد.

هوش مصنوعی: دسته گلی که ابن‌حسام در توصیف تو درست کرده، از گل‌های خوشبو و زیبا بیشتر تازه و دلپذیر است.

هوش مصنوعی: من دسته‌ای از هفت گل را از باغ طبیعت چیدم که هیچ‌کس به این زیبایی از گلستان سوسن دسته‌ای گل نچیده است.

هوش مصنوعی: این گل زیبا و رنگارنگ را با مهربانی پذیر، درست مانند اینکه پدرت از دستان سلمان، گل سوسن را دریافت کرده است.

هوش مصنوعی: هر فردی با تمام وجود و احساسات خود چیزی را به دیگران هدیه می‌دهد. مثلاً یک مورچه، بال‌های خود را به سلیمان می‌آورد.