شمارهٔ ۴
دل در جهان مبند جهان یار بی وفاست
تکیه برو مکن که برو تکیه بر هواست
با او بنوش باده که باری مقرر است
داده بده که سخت حریف کژ دغاست
مارست و چاه هر چه تو بینی زمال و جاه
مسکن در او مساز که در کام اژدهاست.
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
دل در جهان مبند جهان یار بی وفاست
تکیه برو مکن که برو تکیه بر هواست
هوش مصنوعی: دل خود را به دنیا ببند، زیرا دنیا دوست وفاداری نیست. به آن تکیه نکن، چرا که تکیه بر چیزی غیر قابل اعتماد است.
با او بنوش باده که باری مقرر است
داده بده که سخت حریف کژ دغاست
هوش مصنوعی: با او مشروب بنوش، زیرا فرصتی مشخص برای این کار وجود دارد. در اینجا خوب است که به آنچه که مینوشی توجه کنی، زیرا حریف تو بسیار قوی و زیرک است.
مارست و چاه هر چه تو بینی زمال و جاه
مسکن در او مساز که در کام اژدهاست.
هوش مصنوعی: هر چیزی که از مال و مقام میبینی، مانند مار و چاه است؛ به آن دل بستگی نداشته باش و در آن ساکن مشو، زیرا که در این دنیا خطرناک و فریبنده است و میتواند به سرنوشتی بد منتهی شود.