نجم‌الدین رازی » مجموعهٔ اشعار » سایر اشعار » شمارهٔ ۲۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل بر کن از جهان و جهان را گذشته دان</p></div>
<div class="m2"><p>ز آن بیش عمر خود تو به غفلت بمگذاران</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در هر نفس مکوش خلاف رضای او</p></div>
<div class="m2"><p>خواهی که جان بری به سلامت ازین میان</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بیچاره زاهدان مزور که می خرند</p></div>
<div class="m2"><p>دنیا به دین، که سود ندارد بجز زیان</p></div></div>

شمارهٔ ۲۶

دل بر کن از جهان و جهان را گذشته دان
ز آن بیش عمر خود تو به غفلت بمگذاران
در هر نفس مکوش خلاف رضای او
خواهی که جان بری به سلامت ازین میان
بیچاره زاهدان مزور که می خرند
دنیا به دین که سود ندارد بجز زیان

هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار از انسان می‌خواهد که از دنیا دل بکند و آن را بی‌ارزش بداند. او تاکید می‌کند که عمر خود را نباید به غفلت گذراند و در هر لحظه باید از خواسته‌های خداوند پیروی کرد. همچنین به زاهدان ظاهری اشاره می‌کند که دنیا را به دین خود می‌فروشند، در حالی که این کار فقط به ضررشان است و سودی ندارد. در کل، پیام کلی این شعر دعوت به رهایی از تعلقات دنیوی و تمرکز بر معنویت و رضایت الهی است.

شمارهٔ ۲۴

شمارهٔ ۲۵

هوش مصنوعی: دل خود را از دنیای مادی جدا کن و به این فکر کن که این دنیا ارزش زیادی ندارد، زیرا زمانی را که به بی‌خبری و غفلت می‌گذرانید، از دست می‌دهی.

دل بر کن از جهان و جهان را گذشته دان

ز آن بیش عمر خود تو به غفلت بمگذاران

هوش مصنوعی: در هر لحظه تلاش کن تا برخلاف خواسته او عمل نکنی؛ اگر می‌خواهی جانت در این میان به سلامت بماند.

در هر نفس مکوش خلاف رضای او

خواهی که جان بری به سلامت ازین میان

هوش مصنوعی: بیچاره‌اند کسانی که به ظاهر زاهد و دین‌دار هستند و برای به دست آوردن دنیا از اصول دینی خود دست می‌کشند. این عمل برای آن‌ها جز زیان چیزی در پی نخواهد داشت.

بیچاره زاهدان مزور که می خرند

دنیا به دین، که سود ندارد بجز زیان

شمارهٔ ۲۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده