نجم‌الدین رازی » مجموعهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>درد دل خسته دردمندان دانند</p></div>
<div class="m2"><p>نه خوش منشان و خیره خندان دانند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از سر قلندری تو گر محرومی</p></div>
<div class="m2"><p>سری است در آن شیوه که رندان دانند</p></div></div>

شمارهٔ ۳۸

درد دل خسته دردمندان دانند
نه خوش منشان و خیره خندان دانند
از سر قلندری تو گر محرومی
سری است در آن شیوه که رندان دانند

هوش مصنوعی: این اشعار بیانگر احساسات و دردهای عمیق دردمندان است. آنها می‌گویند کسانی که در رنج و سختی زندگی می‌کنند، بهتر از خوشبخت‌ها درد دل یکدیگر را درک می‌کنند. اگرچه بعضی افراد از خوشبختی در زندگی برخوردارند، اما نمی‌توانند عمق احساسات و رنج‌های دیگران را بفهمند. همچنین، اشاره به این دارد که هر کس بر اساس تجربیات خود، شیوه خاصی برای بیان و درک این احساسات دارد.

شمارهٔ ۳۶

شمارهٔ ۳۷

هوش مصنوعی: فقط کسانی که در رنج و درد هستند، می‌توانند احوال واقعی یکدیگر را درک کنند، نه آن‌هایی که شاد و بی‌خبر از مشکلات دیگران هستند.

درد دل خسته دردمندان دانند

نه خوش منشان و خیره خندان دانند

هوش مصنوعی: اگر از ماهیت و رفتار آزادگان و قلندرها محروم باشی، به این معناست که در شیوه‌ای که رندان و آزادگان می‌شناسند، به درستی عمل نمی‌کنی و این یک نوع نداشتن معرفت به شیوه زندگی آن‌هاست.

از سر قلندری تو گر محرومی

سری است در آن شیوه که رندان دانند

شمارهٔ ۳۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده