نجم‌الدین رازی » مجموعهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ما را نه خراسان نه عراق است مراد</p></div>
<div class="m2"><p>وز یار نه وصل و نه فراق است مراد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با هیچ مراد جفت نتوانم شد</p></div>
<div class="m2"><p>طاقم ز مرادها که طاق است مراد</p></div></div>

شمارهٔ ۲۰

ما را نه خراسان نه عراق است مراد
وز یار نه وصل و نه فراق است مراد
با هیچ مراد جفت نتوانم شد
طاقم ز مرادها که طاق است مراد

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که آنچه برای او مهم است، نه مکان‌های خاصی مانند خراسان یا عراق و نه ارتباط با یار از طریق وصل یا فراق است. او می‌گوید که برای رسیدن به هیچ آرزویی نمی‌تواند به تنهایی تلاش کند، زیرا همه آرزوها برای او خالی از معنا هستند. در واقع، درد و longing او به وضعیت خاصی اشاره دارد که از نظر او مراد واقعی نیست.

شمارهٔ ۱۸

شمارهٔ ۱۹

هوش مصنوعی: ما در پی چیزی فراتر از مکان‌هایی مانند خراسان و عراق هستیم و هدف ما نه وصل به دوست است و نه جدایی از او.

ما را نه خراسان نه عراق است مراد

وز یار نه وصل و نه فراق است مراد

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم با هیچ آرزویی هم‌راستا شوم، زیرا آرزوها به قدری مختلف و متنوع هستند که نمی‌توانم به آنها پاسخگو باشم.

با هیچ مراد جفت نتوانم شد

طاقم ز مرادها که طاق است مراد

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده