دقیقی » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زان مرکّب که کالبد از نور</p></div>
<div class="m2"><p>لیکن او را روان و جان ازنار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زان ستاره که مغربش دهنست</p></div>
<div class="m2"><p>مشرق او را همیشه بر رخسار</p></div></div>

دقیقی و اشعار او (دیوان دقیقی) - گردآورنده دکتر محمد دبیرسیاقی - دقیقی - تصویر ۱۰۷

شمارهٔ ۱۶

زان مرکب که کالبد از نور
لیکن او را روان و جان ازنار
زان ستاره که مغربش دهنست
مشرق او را همیشه بر رخسار

هوش مصنوعی: این ابیات به توصیف موجودی نورانی اشاره دارند که دارای بدن است اما جان و روح آن از آتش است. همچنین به ستاره‌ای اشاره می‌شود که در مغرب‌اش دارای دهن است و در مشرق‌اش همیشه بر روی چهره‌اش نوری می‌تابد. این توصیفات به نمادهایی از زیبایی و روشنی اشاره دارند.

شمارهٔ ۱۴

شمارهٔ ۱۵

هوش مصنوعی: این جمله به این مفهوم اشاره دارد که اگرچه جسمی از نور ساخته شده و زیبا به نظر می‌رسد، اما روح و جان آن تحت تأثیر آتش و سختی‌ها قرار دارد. یعنی زیبایی ظاهری نمی‌تواند نشان‌دهنده‌ی وضعیت درونی و حقیقت باشد.

زان مرکّب که کالبد از نور

لیکن او را روان و جان ازنار

هوش مصنوعی: از آن ستاره که در غربش دهان است، همیشه چهره‌اش در مشرق روشن و نمایان است.

زان ستاره که مغربش دهنست

مشرق او را همیشه بر رخسار

شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها