دقیقی » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چگونه بلائی که پیوند تو</p></div>
<div class="m2"><p>نجویی بد است و بجویی بتر</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شبی بیش کردم چگونه شبی</p></div>
<div class="m2"><p>همی از شب داج تاریک تر</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>درنگی که گفتم که پروین همی</p></div>
<div class="m2"><p>نخواهد شد از تارکم زاستر</p></div></div>

دقیقی و اشعار او (دیوان دقیقی) - گردآورنده دکتر محمد دبیرسیاقی - دقیقی - تصویر ۱۰۶

شمارهٔ ۱۱

چگونه بلایی که پیوند تو
نجویی بد است و بجویی بتر
شبی بیش کردم چگونه شبی
همی از شب داج تاریک تر
درنگی که گفتم که پروین همی
نخواهد شد از تارکم زاستر

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تأثیرات و مشکلات ناشی از پیوندها و ارتباطات ناخواسته اشاره می‌کند. او متذکر می‌شود که جست‌وجو در روابط ناپایدار می‌تواند آسیب‌زا باشد. همچنین از شب تاریکی یاد می‌کند که به شب داج (شب تیره) تشبیه شده و به سختی‌های عاطفی اشاره دارد. در نهایت، او بیان می‌کند که پروین (ستاره) نمی‌تواند از تاریکی‌اش برای او نوری بیاورد.

شمارهٔ ۹ - قصیده

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: چگونه ممکن است بلایی که به دنبال ارتباط با تو نیست، بد باشد و اگر به دنبال آن بروم، بدتر شود؟

چگونه بلائی که پیوند تو

نجویی بد است و بجویی بتر

هوش مصنوعی: شبی را گذراندم که شب تیره‌تری از شب‌های دیگر بود.

هوش مصنوعی: درنگی که من گفتم پروین (یعنی ستاره‌ای در آسمان) از تاریکی من نمی‌تواند جدا شود، یعنی در حالی که من در تاریکی و دوری هستم، هیچ چیز نمی‌تواند مرا از آن حال خارج کند.

درنگی که گفتم که پروین همی

نخواهد شد از تارکم زاستر

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها