هوش مصنوعی: ای زلف‌های خوش‌حالت که بر چهره دلربایت افتاده‌اند، رنگی شبیه به مشک دارند و به زیبایی و خوشبویی عنبر می‌مانند.

هوش مصنوعی: گوینده می‌گوید که شنیده است کافران به بهشت راه ندارند، اما با این حال تو با وجود کافر بودن، به نوعی در بهشت جا گرفته‌ای. این به نوعی اشاره به این دارد که شاید حالتی خاص یا کیفیتی در وجود تو باشد که باعث شده از این قاعده مستثنی شوی.

هوش مصنوعی: در آتش هستی و در عین حال، گلستانی را نیز در وجود خود داری. این به وضوح نشان می‌دهد که تو مثل خلیل‌الله (ابراهیم) که پیامبری بزرگ بود، در شرایط دشوار نیز دارای فضائل و ویژگی‌های نیکو هستی.

هوش مصنوعی: اگر عیسی، پسر مریم، از زلف خوشبوی تو بهره‌ای دارد، پس چرا شب و روز با محبت تو در دل من نمی‌جوشد؟

هوش مصنوعی: می‌گویند در آتش، جایی برای سمندر وجود دارد. تو نیز مانند سمندری هستی که همواره در آتش زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: ابروی آن دختر زیبا همچون محراب است که دلبری او را به اوج زیبایی می‌رساند. شکل و قوس ابروی او مانند منبری است که دل‌ها را به خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: تو هم آشفته، درهم و بی تاب و بی قرار هستی، مثل من، مگر اینکه عاشق چهره زیبایی هستی.

هوش مصنوعی: می‌گویند مشک چینی، اما در واقع اشتباه است. او یعنی ناف آهوست و تو چیزی متفاوتی هستی.

هوش مصنوعی: یک دسته مو به هم پیچیده و زیبا داری، ای زلف باز. جالب اینجاست که از هزار بار بوی خوش مشک هم بهتر است.

هوش مصنوعی: دل مرا به هم ریخته‌ای، چون هر بار که تو را می‌بینم، می‌بینم که مردم همیشه در حال تحمل عذاب هستند.

هوش مصنوعی: سر بالشت تو از نور ماه است و بر بستر تو تابش آفتاب می‌تابد. من غلام درگاه مولای قنبری هستم.

هوش مصنوعی: شیر خدا، علی ابن ابی‌طالب، به عنوان نماینده حق و وجود، نماد قدرت و عظمت در شرق و غرب است و اصل وجود را تجلی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: ای زلف محبوب من که همیشه درهم و آشفته‌ای، گاهی باعث شادی من می‌شوی و گاهی سبب اندوه من.

هوش مصنوعی: در این بیت به رابطه‌ی نزدیک و معنوی میان دو نفر اشاره شده است. یکی به دیگری مانند عطر مشک است که نشانه‌ای از پاکی و ارزش دارد، و دیگری به مانند بویی خوش که در فضای زندگی‌اش جاری است. در اینجا برادری و دوستی عمیق به تصویر کشیده شده و نشان می‌دهد که ارتباطات انسانی می‌تواند مانند عطر خوشایند در زندگی محسوس باشد.

هوش مصنوعی: زخم ناسور اگرچه دردناک است و بوی خوش مشک از آن برمی‌خیزد، اما تا حدی به دل خسته‌ام تسکین می‌دهد.

هوش مصنوعی: غم و اندوه دل شکسته ما را دائماً با خودت حمل کن، زیرا این مسیر همانند بار بر دوش حمال است که همیشه باید آن را به دوش بکشد.

هوش مصنوعی: در دلربایی و چابکی، او انصاف را به خوبی رعایت می‌کند و در سرکشی و براساس آنچه به او مربوط می‌شود، همانا که او فردی درستکار است.

هوش مصنوعی: این که تو به خاطر عشق و محبتت سبب نابودی من شده‌ای، خودت را در پرده‌ای تاریک پنهان کرده‌ای و من را در غم و اندوه گرفتار کرده‌ای.

هوش مصنوعی: در زمان بروز مصیبت و بلوا، دل‌های مردم، چه مرد چه زن، به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرد و گویی در آن لحظات، حالتی شبیه به شب عاشورا در ماه محرم را تجربه می‌کنند.

هوش مصنوعی: سر خود را به گوش محبوب نزدیک کرده‌ای تا سخنی از او بشنوی، اما این چه حالتی است که تو را به دلدار و محرم نزدیک کرده؟

هوش مصنوعی: چهره محبوب مانند باغی از بهشت است، اما در آن ممکن است ویژگی‌های شیطانی وجود داشته باشد که باعث فریب و گمراهی روح انسان شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که در زندگی آبرومندی دارد، به راحتی در دام‌ها و محدودیت‌ها گرفتار می‌شود، همان‌طور که سهراب به خاطر اسارتش در داستان‌ها شناخته شده است.

هوش مصنوعی: آفتاب در سایه تو قرار دارد و انگار این آفتاب نیز به نوعی خدمت‌گزار بزرگی است که به خاطر مقام والای تو اینجا نشسته است.

هوش مصنوعی: پادشاهی که وجودش موجب به وجود آمدن کائنات است، به این معناست که مرتضی علی منبع نجات و رهایی است.

هوش مصنوعی: ای زلف‌های معطر که در آن روز مانند گلی در باغ زیبایی، چهره‌ات همچون سنبل است.

هوش مصنوعی: چرا به گل علاقه‌مند شده‌ای، در حالی که بلبل بر روی سرو نشسته است؟ مگر نه اینکه باید به زیبایی‌های بزرگ‌تر توجه کنی؟

هوش مصنوعی: دل کودکانه‌ام در حیرت است که آیا تو را چه نامیدم، درهم و برهم شده‌ام از این که مانند خط ترسلی هستم.

هوش مصنوعی: وقتی تو را دیدم، به یاد یار افتادم و به تو گفتم که مانند هاروت، در چاهی از مشکلات گرفتار شده‌ای.

هوش مصنوعی: می‌دانم که دلیل دوری من از تو چیست، چون تو به خاطر تماشای من مدت زیادی در انتظار مانده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر تو در میان مردم نیستی و دینی یا قلبی را نمی‌دزدی، پس چه گناهی داری که همیشه در نیرنگ و فریب غرق هستی؟

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حال و هوای فردی می‌پردازد که از شراب لذت می‌برد و به خاطر زیبایی معشوقش سرخوش و شاداب شده است. او چنان مست و شیدا است که تحت تأثیر عشق و زیبایی محبوبش دچار شور و شوق شده و از زندگی و لحظه‌هایش کاملاً لذت می‌برد.

هوش مصنوعی: با این که هر روز و شب در کنار دوستی هستم، اما عجب این است که همچنان در شگفتی‌ام که چرا در حالت بی‌ثباتی و تزلزل قرار دارم.

هوش مصنوعی: ای موهای خوش بافت، بیشتر از این دل مرا آشفته نکن. مگر اینکه زمانه من را کیفر دهد و من در بی‌خبری از آن گرفتار شوم.

هوش مصنوعی: اگر تو عاشق آن معشوق زیبا هستی، پس چرا در برابر او این‌قدر ناآرام و پریشان هستی؟

هوش مصنوعی: شاید از زیبایی چهره‌ات، مانند مشک، عطر و بوی خوشی به مشام می‌رسد، آیا این به خاطر نشستن در گرد و غبار راه خداوندی است که دلها را شاد می‌کند؟

هوش مصنوعی: آن پادشاهی که در واقعیت هستی و عالم به وجود اوست و این اندازه مقام و مرتبه‌اش بسیار پایین و ناچیز است.

هوش مصنوعی: ای زلف یار، تو آفت جان و دل من هستی. با دوستان خودت، چرا اینقدر دشمنی می‌کنی؟

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت یاری اشاره دارد که به خاطر زینت‌های خود، مانند حلقه‌ها و چین و شکن‌ها، مورد توجه قرار گرفته است. شاعر از دلربایی و فریبندگی یار صحبت می‌کند و به نوعی حسرت و تحسین زیبایی او را ابراز می‌کند.

هوش مصنوعی: تو خود در قید و بند هستی و دل من در قید توست. دل من مانند دل منیژه در پس تو قرار دارد و به تو وابسته است.

هوش مصنوعی: دل کوچک من نمی‌تواند از بازی تو کناره‌گیری کند، و فکر می‌کند که تو همچون بندهای یک فلاخن به او وابسته‌ای.

هوش مصنوعی: از حرکات تو آتش دل روشن می‌شود و امیدواریم که بر آتش دل ما تأثیر نگذاری.

هوش مصنوعی: متوجه شدم که دلیل بریدن سرت از سوی یار این است که خیلی سرکش و تمرد کرده‌ای و مدام به او آسیب می‌زنی.

هوش مصنوعی: در شیوه و هنر جذب محبت حقیقتاً چابک و زیرک بودن، مثل یک دزد زیرک در مسیر خود، نشانه انصاف و مهارت است.

هوش مصنوعی: گاهی تو در اوج عزت و سربلندی هستی و گاهی خود را به زیر می‌افکنی. گاهی بر خود می‌بالید و گاهی در برابر دیگران فروتن و humilde می‌شوی.

هوش مصنوعی: ای زلف سیاه تو، هرکس که زیبایی چهره روشن محبوبت را دید، به او می‌گوید که تو مانند یک دختر هندی هستی که در روم زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: چشمان محبوبم پر از شراب و لبانش را می‌پرستم. تو که زاهدی وسواس‌دار، دامن خود را از تعلقات دنیا برکشیده‌ای.

هوش مصنوعی: اگرچه غلام او نیستی، اما به حق حضرت علی (ع)، چگونه می‌توانی بر سر مهر و ماه سایه بیفکنی؟

هوش مصنوعی: شاهی که وجود همه موجودات و جهان به خاطر اوست و هر چیزی به خواست او به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: ای موی تیره و زیبا، مانند شب سیاه یا افعی و یا دندان‌های خطرناکی که می‌تواند آسیب برساند، تو به من این احساس را می‌دهی که بسیار خطرناک و خاص هستی.

هوش مصنوعی: گفتم که شبیه تو بنویسم و ناله کنم، اما وقتی قلمت را دیدم متوجه شدم که این کار نادرست است، چرا که نوشته‌ات به تیرگی رنگ سیاه است.

هوش مصنوعی: لب‌های زیبای معشوق مانند لعل است و بوی خوشی که از آن می‌وزد، جانم را شاداب می‌کند. در حالتی سرشار از شور و شگفتی به این لب‌ها فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: به او بگو که حال ما خوب نیست و از بی‌تابی‌های ما آگاه باشد؛ این را هم بگو که پاداش این دلتنگی‌ها در دیدن معشوق بر ما خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی و پیچیدگی زلفت را مانند طبیعت خوانفتم، کار نادرستی نیست؛ زیرا گاهی این زلف‌ها در هم و برهم است و گاهی به ترتیب و نظم.

هوش مصنوعی: گاهی دزد جواهرات و گاهی خداپرست به نظر می‌رسد، من در حیرتم که تو در چه مسلکی هستی.

هوش مصنوعی: در هر زمانی که تو را می‌بینم، یاد تو برایم شیرین و دلپذیر است. تو همچون یک سیب زیبا و دلربا هستی که در دستانم نگه داشته‌ام و زیبایی‌ات مرا مجذوب می‌کند.

هوش مصنوعی: در این دنیا، وجود تو از هر چیزی ضروری‌تر است و زیبایی چهره‌ات به قدری است که حتی دیگران هم به آن توجه می‌کنند و ضرورت وجود تو و زیبایی‌ات را درک می‌کنند.

هوش مصنوعی: با زانوها بر سینه، به آفتاب نزدیک شدی، از آن روز که در تب و لرز نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: صاف و زلالی چهره محبوب من به حیدر شباهت دارد، اما تو در زیبایی و دلگیری مانند مرحب هستی.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که زیبایی و جذابیت چشم فردی همچون شمشیری است که از یک سو قدرت و از سوی دیگر لطافت دارد. این چشم‌ها به گونه‌ای هستند که یک نیمه از آنها شجاعت و قاطعیت را نشان می‌دهد و نیمه دیگر نمادی از زیبایی و ملایمت است.

هوش مصنوعی: ای زلف یار من که به هم ریخته‌تری از من، عقل و هوش مرا به هم می‌زنی و جان و تنم را دچار آشوب می‌کنی.

هوش مصنوعی: ای کسی که با ناز و زیبایی خود، دل‌های بسیاری را به تسخیر درآورده‌ای، چه مرد و چه زن، تو باعث خستگی و دل‌باختگی آن‌ها شده‌ای و همه را در چنگ خود گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: جز چهره یار من که در شکنجه تو، خدایی هم گرفتار اهریمن ندیده است.

هوش مصنوعی: تا روز قیامت، همیشه بوی خوش مشک از ختن برمی‌خيزد، مگر اینکه صبا (نسیم) این عطر را از درختان پراکنده کرده باشد.

هوش مصنوعی: تو با زیبایی‌ها و جذابیت‌هایت، آرامش، صبر، دل، ایمان، عقل و حتی هوشم را از من گرفتی. پیچیدگی‌ها و ترفندهایت، مرا به شدت تحت تاثیر قرار داده و دلم را مشغول کرده است.

هوش مصنوعی: هر جا که کسی را غم و اندوهی احاطه کرده، تو او را اسیر کرده‌ای و هر جا که دل‌ها وجود دارند، با نیرنگ و ترفند خود گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: من از تو درد می‌کشم، مثل کسی که از نیش عقرب رنج می‌برد. تو مثل ماری زخم‌دار هستی که به خود می‌پیچد و این وضعیت مشکل و زجرآور است.

هوش مصنوعی: نگرانم که سر تو را بزنند، پس از طغیان و سرکشی خودداری کن. اگر اسیر بند شوی، دیگر به دل خود آسیب نزن.

هوش مصنوعی: با نور آفتاب و روشنایی ماه، زلف تو مانند همسری است که آیا تو نیز مانند من از بندگان بوالحسن هستی؟

هوش مصنوعی: سلطانی که مسبب پیدایش جهان است، برای زمین به خاطر او که در آسمان قرار دارد، احترام قائل هستم.