هوش مصنوعی: در دوران پیری، همچنان نباید مانند جوانی شادابی و نشاط را جستجو کرد. شب فرا رسیده و باید زندگی را جمع و جور کرد و بساط را جمع کرد.

هوش مصنوعی: به خودت بیا و از خیال و آرزوهای بیهوده دست بردار، دیگر به هیچ‌وجه به لذت‌ها و خوش‌گذرانی‌ها فکر نکن.

هوش مصنوعی: هر چه آرزو و خواسته‌ای در دل داری، آن را کنار بگذار. چون دیگر چیزی که رفته، بازنمی‌گردد و نمی‌توان امیدی به آن داشت.

هوش مصنوعی: تو به باغ و گلستان راهی نداری، زیرا رفیق تو چیزی جز غم و اندوه نیست.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ای بنشین و از کارهای گذشته خود ناراحت نباش، زیرا زمان عمرت به پایان رسیده و پر شده است.

هوش مصنوعی: به جز شمع، که روشنایی را برایت به ارمغان می‌آورد، در شب هیچ همراهی نداری و غیر از آتش عشق، هیچ چیز دیگری به سراغت نمی‌آید.

هوش مصنوعی: به دنبال پول و ثروت نروم، بهتر است که یک لحظه به وضعیت و حال خودم توجه کنم.

هوش مصنوعی: تو دیگر از زندگی بهره‌ای نداری، پس تلاش و کوشش تو برای چه چیزی است؟

هوش مصنوعی: اجباراً هنگام سفر باید مقداری توشه و خوراکی هم با خود ببری.

هوش مصنوعی: راه پرخطر است و سفر طولانی، هیچ‌کس از این سفر برنگشته است.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که در جوانی بمیرد و هیچ غم و حسرتی از زندگی را تجربه نکند.