هوش مصنوعی: بلبل از سر و صدای گل در باغ نگران و پریشان شد.

هوش مصنوعی: روح او بدون درنگ به سمت باغ رفت، اما با دل پر از غم و درد به آنجا رسید.

هوش مصنوعی: آن کس که به خاطر عشقش به گل، سخت شرمگین بود، اکنون به دلیل جدایی از او همچنان زنده است.

هوش مصنوعی: بلبل وقتی که به چهره گل نگاه کرد، از زیبایی‌اش خوشحال و شاداب شد و بوی گل او را مسحور کرد.

هوش مصنوعی: دلش به خاطر آتش عشق در حال تلاطم بود و وقتی به پای گل افتاد، بی‌هوش شد.

هوش مصنوعی: پس از مدتی که او به هوش آمد، به گل گفت: ای دوست زیبا و پاکدامن.

هوش مصنوعی: چشمان من به خاطر دیدن تو روشن و روشنایی بخش است، و زیبایی باغ گل به واسطه چهره‌ی تو است.

هوش مصنوعی: کجایی ای مایه آرامش من، در حالی که دل پر از نگرانی و اضطرابم به تو نیاز دارد؟

هوش مصنوعی: کجا بودی ای کسی که زندگی‌ام را آرام می‌کنی، که اکنون بدون تو، محل زندگی‌ام به زندانی بی‌روح تبدیل شده است؟

هوش مصنوعی: بله، اگر در گلستان گلی به نام گلعذاری نباشد، آنجا همچون زندان خواهد بود.

هوش مصنوعی: خوش به حال کسی که از درد جدایی رها شده و غبار فاصله از چهره‌اش برطرف شده است.