هوش مصنوعی: تو چه چیزی خورده‌ای که لبت اینقدر شیرین شده است؟ انگار اشعار من را خوانده‌ای و به همین دلیل اینطوری شده‌ای.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که شخصی چنین همسری داشته باشد که لب‌هایش به زیبایی و ظرافت بیشتری از همه چیز باشد، در حالی که پرنده‌ای چون خروس به خاطر اشتباهش بر روی سرش تاجی گذاشته شده باشد؟

هوش مصنوعی: چهره‌ی تو و موهای تاریکت، آن‌قدر زیباست که مرا به گل، سنبل و نسرین نیازی نیست.

هوش مصنوعی: امروز دستت را با حنا رنگ کرده‌ای یا اینکه دستانت به خاطر درد و رنج ما به رنگ خون درآمده است؟

هوش مصنوعی: در هر کناره و پیچ زلف تو، نشانه‌ای از زیبایی وجود دارد که مانند مشک، با دو معنا خود را نشان می‌دهد. زلف‌های تو به گونه‌ای پیچیده شده‌اند که تداعی‌گر زیبایی و جلوه خاصی هستند.

هوش مصنوعی: اگر دل من به دلتنگی به سوی تو جذب شود، شگفت‌آور نیست، زیرا مژگان تو همچون چنگال شاهین تیز و قوی شده است.

هوش مصنوعی: تمام توصیف‌های زیبای تو در اشعار بلند اقبال آمده است و این اشعار خود نشان‌دهنده‌ی احترام و تحسین او نسبت به تو هستند.