هوش مصنوعی: در باغ، نه گلی به زیبایی چهره‌ات وجود دارد و نه سنبلی به زیبایی حالت.

هوش مصنوعی: نه مانند قد بلند و زیبای سروی از باغ هستم، و نه شبیه به پرنده‌ای که درخت را ترک کرده باشد؛ من در درون خود شور و هیاهوی خاصی دارم.

هوش مصنوعی: اگر گل رخسار خود را به بلبل نشان ندهد، در نظر دیگران گل‌های باغ هم به مانند خار به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: این زیبایی و حالتی که تو داری، مانند لعل لب است که کسی نه آن را دیده و نه شنیده، در بین گل‌ها و میوه‌ها.

هوش مصنوعی: وقتی لب‌های شیرین تو حالتی مثل مستی به من می‌دهد، در شهر فقط به دلیل بوسه‌ای که از تو گرفته‌ام، سرحال و شاداب هستم.

هوش مصنوعی: گفتی صبر کن تا به محبوب برسیم، اما من چگونه صبر کنم وقتی دل من آرام ندارد؟

هوش مصنوعی: شکوه و عظمت من به اوج خود رسیده و در دنیا نام و آوازه‌ام بر دامن تو قرار گرفته، در حالی که به تو پناه می‌برم.