هوش مصنوعی: وقتی که شانه را در میان موهای زیبا و پیچ خورده‌ات حرکت می‌دهی، اشتباهی به وجود می‌آوری که بر روی دلت تأثیرگذار است.

هوش مصنوعی: به من کاری بسپار که چون یک باربر، سنگینی بار عشق را بر دوش می‌کشم، باری که از عطر زلف‌های محبوبم سنگین‌تر است.

هوش مصنوعی: هر بار که گره‌ای از زلف خوش عطر و بویی باز می‌کنی، انگار که جان عطار را از تنش جدا می‌سازی.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم به زاهد شب‌زنده‌دار بگویم که با یک نگاه تو می‌توانی او را به دنیای سرخوشی و میگساری بکشی؟

هوش مصنوعی: اگر تو قتل بکنی، من نمی‌توانم سرکشی کنم؛ علامت دیگری چه به دیوار می‌کشی؟

هوش مصنوعی: ای دل، اگر در عشق همچون شتری مست و شاداب نیستی، پس چرا تا این مدت زجر می‌کشی و بار سنگین را تحمل می‌کنی؟

هوش مصنوعی: از استقامت و پایمردی شما تعجب می‌کنم، ای دل! که چطور به خاطر آن معشوق فریبنده و شیّاد این‌گونه رنج می‌کشی.

هوش مصنوعی: محبت و دوستی ما به قدری بالا رفته که حتی وقتی زلف دوست را به سمت دلدار می‌کشی، به چشم ما می‌آید.