هوش مصنوعی: چرا در کارهای روز و شب دنیا تلاشی کنی، در حالی که بی‌خبر از سرنوشت و تقدیر خود هستی؟

هوش مصنوعی: اگرچه در پیری و اندوه، قامت تو مانند نخل خم می‌شود، اما هنوز هم همانند سروهای بلند و زیبا به نظر می‌رسی.

هوش مصنوعی: ای جوان، دل پیر را نشکن، چرا که خودت هم روزی به پیری خواهی رسید و نمی‌خواهی در آن زمان دیگران تو را با چشمانشان قضاوت کنند.

هوش مصنوعی: چرا خودت را به دلایل دیگران مشغول می‌کنی، در حالی که خودت نیز از اشتباهاتت بی‌خبری و نقص‌هایی داری؟

هوش مصنوعی: اگر دنیا به تو آسیب بزند، ناراحت نباش، زیرا زمانی که خراب شوی، لایق تعمیر و اصلاح هم خواهی بود.

هوش مصنوعی: خودت را از حسرت و ناراحتی رها کن، چون افرادی وجود دارند که می‌خواهند تو را با خود ببرند. همان‌طور که تو در دنیای باقی زندگی می‌کنی، باید قبول کنی که سرنوشت و قدرتی بالاتر از تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر به خلوص و ناب‌ترین حالت وجود برسی، مانند مرکب باارزشی می‌شوی که در آن چیزی از بین نمی‌رود. اگر چنین حالت و کیفیتی را پیدا کنی، به اصل و جوهر نایاب وجود دست می‌یابی.

هوش مصنوعی: به دوست بگو، به او نگفتم که بدی نکند. نگاه کن که خودش چگونه از زلفش به عذاب افتاده و همچون اسیری در زنجیر است.

هوش مصنوعی: بگو که چشم او با نگاهش به من آسیب نرساند، چرا که تیر انداختن از مژگان او خود نوعی خطر است. آیا جز این نیست که خودم زیر تیغ ابرویش قرار گرفته‌ام؟

هوش مصنوعی: چشم‌های کانونی و هدف‌گیری دقیق همیشه لازم است، زیرا وقتی تیر به سمت دشمن پرتاب می‌شود، اگر کمان درست و متعادل نباشد، نمی‌تواند بلای واقعی را بر سر او بیاورد. اگر واقعاً بخواهی که به دشمن آسیب بزنی، باید از امکانات و ابزارهای درستی استفاده کنی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی مانند من خوش‌بخت شوی، مانند موریانه ضعیف نباش، بلکه با شجاعت و قدرت شیر باش.