هوش مصنوعی: این کیست که باعث ناراحتی و آسیب به زن و مرد می‌شود و خود دارای جسمی نرم و لطیف است و از عشق و محبت پرورده شده؟

هوش مصنوعی: موهای او مانند سنبل نرم و خوشبو است، خطش مانند عشق و زیبایی است، قدش مانند درختان سرو بلند و استوار است و چهره‌اش مانند گل سرخ زیبا و دلکش است.

هوش مصنوعی: بدون وجود چهره‌ای سفید و خوشحال و بدون سبزی در زندگی‌ام، روزهایم تاریک و تیره و چهره‌ام زرد و بی‌روح است.

هوش مصنوعی: من تلاشی برای درمان زخم‌هایم نمی‌کنم، زیرا آن‌ها به من درد می‌دهند و نادیده گرفتنشان باعث نمی‌شود که از شدت درد کم شود.

هوش مصنوعی: دل من را از عشقش بازداشتن، مثل داستانی است که با پتک و آهن سرد به وجود آمده؛ یعنی غیرممکن و غیرواقعی به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر مثل من هزاران نفر به دامنش بیاویزند، او کجا می‌تواند برود؟

هوش مصنوعی: از آن ماه، روز و شب طولانی است و تمام روزگار پر از غم و سختی خواهد بود تا فردا.