هوش مصنوعی: ای ساقی، اگر باده‌ای به ما بدهی، بگذار که این جام را پر کنی و از دل ما غم و اندوه دنیا را دور کنی.

هوش مصنوعی: پادشاه از نوشیدن ما مطلع است، بنابراین نه شحنه نگران است و نه مردم فکر و خیال دارند.

هوش مصنوعی: به یاد داشته باش که چقدر آن موهای پیچیده و فریبنده به تو آسیب زدند. بارها به تو گفتم، ای دل، از خطرات دوری کن.

هوش مصنوعی: هر مشکلی که از جانب دوست برای من پیش می‌آید، ناشی از خود اوست. دیگر نه باید از سرنوشت شکایت کنم و نه از ستاره‌ها.

هوش مصنوعی: اگر از عشق با دل و جان طلب می‌کنی، منتظر نباش که کسی برایت آتش فراهم کند؛ خودت باید تلاش کنی و به عشق برسید.

هوش مصنوعی: اگر چند دانه گندم را در زمین بکاری و به دیگران جو بدهی، در واقع به آن‌ها نشان خواهی داد که چگونه جو برداشت کنند و در نهایت، خودت هم از گندم بهره‌مند خواهی شد.

هوش مصنوعی: اگر درویش طبیعت به خوشبختی و موفقیت دست یابد، باید با پوششی ساده و از جنس نمد، نه از خز و پارچه‌های گران‌قیمت، خود را بپوشاند.