هوش مصنوعی: به خاطر غم عشق تو، در دنیا شرمنده شدم و بی‌دل و آرامش نیستم و آتش نگرانی در جانم است.

هوش مصنوعی: نه از دین خبری دارم و نه از کفر در دل نگران هستم. من فقط به عشق تو مشغولم و به همین خاطر از هر دو دور شده‌ام.

هوش مصنوعی: من نه از دین چیزی می‌دانم و نه از کفر نگرانم؛ به قدری مجذوب عشق تو شده‌ام که از هر دو دنیا بی‌خبر و فارغ مانده‌ام.

هوش مصنوعی: دست‌های من از شدت گریه و اشک، مانند آسمانی پر ستاره شده است و شاید به همین دلیل بتوانم ادعا کنم که به آسمان یار شدم.

هوش مصنوعی: من هرگز به خاطر عشق تو دل خود را زود از دست ندادم، اما اکنون به خاطر این بی‌توجهی، به دل خود بدگمان شده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی بهاری در گلستان می‌پیوندد و فصل پاییز می‌رسد، من نیز از درد جدایی تو به این حال افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: صبح کردم، یعنی روزی نو آغاز کرده‌ام و با امید به وصال و ملاقات با تو، به خاطر عشق و غم تو، همچون کسی که در برابر سختی‌ها پایدار است، خود را آماده کرده‌ام و به مرتبه‌ای از شکوه و عظمت دست یافته‌ام.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق تو در نظم و نثر، به اوج خوشبختی رسیده‌ام و حالا در شهری پر از شور و غوغا و فتنه‌های آخرالزمان قرار گرفته‌ام.